"Zakochany"

[Wilkołak]

Spojrzałem w oczy głęboko,
zrazu zda się, niebieskie.
Lecz naraz, zielone słodko,
potem brązowe wręcz pieskie.

Tak barwy zmiennej się trzymają,
żadnego koloru stale nie zostawą.
Oczęta te tak cudne i piękne,
urzekły mą duszę swym wdziękiem.

A ja jak zaczarowany,
patrzyłem,
patrzyłem gdy wirowały.

Nie mogąc się oprzeć,
spojrzałem raz jeszcze.
Nie sposób nie dostrzec,
jak duszę swą pieszczę.

Lecz ona nie chce mnie poddać pieszczocie,
chwyta mię za dłoń i na oślep wiodzie,
oczęta swe skryła pod wstydu zasłoną,
Wraz z pocałunkiem oddała duszę swoją.

A ja jak zaczarowany,
Patrzyłem,
patrzyłem gdy wirowały.