Droga do Rzymu

[anna_rebajn]

W kapliczce przydrożnej latami zniszczonej
spod cienia wierzbowych gałęzi
spoglądał wśród kwiatów i liści cierpiący
słuchając codziennych spowiedzi

ukryty za murem przed wiatrem troskliwie
wpatrywał się w pola za drogą
i w ludzi klęczących po pracy przy ziemi
w sumienia co wzięli ze sobą

co ręce wznosili za ciężkie za twarde
by ogrzać w promieniach modlitwy
i ciszę sercami tulili do krzyża
tak piękni choć przecież tak brzydcy

rozstajem złączeni spleceni milczeniem
dzielili się wiarą jak chlebem
by odejść spokojniej krokami lżejszymi
bo każdy wziął trochę dla siebie

a On tak niezmienny jak krzyż na rozstaju
wciąż czekał następnych pielgrzymów
choć wiosny mijały jesienie i zimy
wskazywał im dorgę do Rzymu

[Pan poeta]

lepiej,































gorzej?