„beznadziejna”

[Madonna]

w takiej ciszy
zła, humoru
gasną słowa papierowej otchłani

tylko myśli
rozkładają się na dłoniach
wplatania we włosach
dnia złotego bruku

przeszkadzania w aksamitnym
słonym szumie
dymie martwego czasu
co zasypia na parapecie-budząc wspomnienia

i fotografia kruszeje pęcznieje strach
za zamkniętym dnia nocnym hebanie


znika dusza
chwila zamyślenia


otwierania oczu



beznadzieja!

[Pan poeta]

w liczbie mnogiej, te słówka, z tytułu

[Madonna]

a dziękuję dziękuje za szczerość - beznadziejne- tak? Mogę zmienić jak PAN chce :)



Pozdrawiam.

[Joanna G rabowska]

Nie zważaj na beznadziejne komentarze. Bądź taka, jaką cię tutaj mamy. I jeszcze jedno, wstąpiła w ciebie jakaś doza pesymizmu, wyrzuć ją natychmiast, zatrzaskując za nią drzwi. Pozdrawiam z sympatią do twojej twórczości.