Człowiek w karcelu widzie zapchane Parcele niebaaaaa...

[Pan poeta]

"Przetrwam... Minęły lata i lata przeminą,
Będzie tysiąc utraceń i tysiąc zdobywań,
Będę tęsknił - godzina pójdzie za godziną
W tańcu żalów, nadziei, łez i oczekiwań"

Julian Tuwim




Człowiek w karcelu widzie zapchane Parcele niebaaaaa...



pożar, płuca po kawie, trzustka konania,
kiście paznokci równocześnie zdrapują klatkę
z piszczelowej ściany
ktoś jest zamknięty,
w równomiernie dryfującym pomieszczeniu,
trze skórą o witryne w paski pszenicy
próbuje wyjść, impuls rdzy w łzach

brak powietrza, Hearts night bufiastych powiek
ginie na poduszkowcu
każdy smutek, każdy tlen wydymany idą ze sobą w parze
jednak nie rozumie tego ten człowiek biedny w karcelu

leży samotnie, stuikowymi warkoczykami córki,
angelzuje niebo
widzi rzeczy, które będą kropić,
doskonalsze kędziory kropli z nieba
które spadając myślą że będą
wicznie zapychać ludzkie parcele wymiarów
człowiek w karcelu widzi to, równocześnie jelita, cysteina, białka
wyciekają z jego wizji