Rogata dusza

[Nina Kram]

Jestem tutaj, czy gdzieś tam
To przecież ten sam życia kram
Zachwytu brak :och i ach
Bo muszę mieć jakiś ten dach
Muszę przecież też coś jeść
Głupot nie będę żadnych pleść
Wszystko jest względne
Mówiąc bardzo oględnie
Każdy z nas jest inny
Każdy czuje się winny
Winny sobie, komuś tam
Szukając bytu swojego ram
Nikt nie chce przecież litości
Tak samo jak niechcianych gości
Filozofie stworzyły Idee
Stawiając przed nami cele
Życie je dzień po dniu weryfikuje
Realizm czy marzenia gloryfikuje?
Przykład mam brać z natury?
Wtedy, kiedy los jest bury?
Nie będę przecież tylko łanią
Co jelenie gonią za nią
Nie będę też dojną krową
Mlekiem karmić wszystkich gotową
Nie jestem zającem tchórzliwym
Tylko na swoje bóle wrażliwym
Nie jestem słoniem co powoli myśli i chodzi
Ani kukułką co swoim głosem zwodzi
Od czasu do czasu jestem jeżem
Koląc tu i tam w dobrej wierze
Oślicą dawno się już nie czuję
I żadnego osła nie potrzebuję
Nie ma tu żadnej mojej winy
I szkoda nawet na to śliny
Że mało kto wśród ludzi
tak na prawdę mój podziw budzi
Razem czy osobno – żyjemy w stadzie
Że głupotę widzę – na to nic nie poradzę
Jak wiem mało kto, ma serce i duszę
To nie ja ten mur przecież skruszę
W naturze najlepiej rośnie chwast
Nie wyplenisz go schylając się raz po raz
Dopiero pożar pali wszystko do zera
I dzieje się wtedy w historii afera
To też mamy chamstwa i egoizmu furę
Karykaturę snobizmu też nie małą górę
Bo przecież jest łatwo kochać tylko SIEBIE
Ja po żadnej stronie tego Boga nie siądę w niebie
Po co ON mnie więc niepokorną stworzył?
Chyba po to aby los mnie upokorzył
Dał mi uczuć całą gamę, dał i rozum….dał…. za wiele
Każąc patrzeć na świat zgodnie z naturą jak CIELE