czarne parasole

[Nicholas Dinx]

drzewa spadają rozkładając ramiona
jakby świat chciał kogoś przygarnąć
deja vu wisi w powietrzu
knajpy przesiąknięte deszczem
i papierosami

jest wygodnie. kiedy bóg ugina się
pod presją atmosfery ludzie wierzą
w aspirynę

w piątki próbujemy ukrzyżować
coś w sobie. utopić. spalić
potem wracamy nie czując własnych rąk
między colą i pepsi szczękają chodniki
i zęby przechodniów

w rękawach przemycam jesienny paraliż
w głowie rzutnik niemych filmów
z nominacją do oscara

w parasolach wirują liście
na ustach smak szminki

[Marlett]

Nicholas Dinx!

jest wygodnie. kiedy bóg ugina się
pod presją atmosfery ludzie wierzą
w aspirynę

Refleksyjnie. Ładny kimat wiersza.
Pozdrawiam M.

[Pancolek]

Też mi się podoba :) Porządny klimat i umiejętnie napisany. Gratuluję, naprawdę.
++
Pancolek

[Roman Bezet]

Tylko ostatnie dwa wersy - to pomysł na wiersz, reszta na siłę przegadana (moim zdaniem ;)
pzdr. b