strach

[Echnaton]

O Boże, twój schorowany głos
resztką sił podnosi moje serce
Przez łzę krztuszącą gardło
widzę cię

Dlaczego ta pogoda tak przygnębia!
Przestań mnie rozczulać i wyrwij
tego potwora co dusi moją duszę
Uśmierć go

Nie chcę umrzeć o świcie, gdy słońce
waha się, 'wstać czy nie'?
Twoje zanikające słowa tak mocno
trzymają mnie za dłoń

Budowle stają się ogromne - rosną
porywają zębami każdą ciszę, mgłę
Mamo weź mnie z powrotem do
środka

i zanuć tą kołysankę, która wzrusza śmierć

[Krzysztof Adam Meler]

Skąd u dziewki niedawno jeszcze piszącej bajki, tak nekrofiliczna tożsamość liryczna? Smutne to, ale poprawne i żadnych zarzutów obiektywnych wytoczyć nie mogę;-)


Pozdrawiam - K.A.M.

[Echnaton]

ty dziefko? :P

doskonale wiesz że mój styl pisania nie jest ukształtowany :P i zmienia się z dnia na dzień, ale mimo wszystko dzięki za komentarz :)


pozdrawiam