Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

powieki zbyt ciężkie by
chować spojrzenie
znikają za dusznymi cieniami
godzin
toną w wspomnieniach jeziora


aż wreszcie zamilkną zmęczone
znudzone tym teatrzykiem
codzienności...
wpatrzone w czas przyklejony do ścian
purpurowych kamienic, obrazów, gazet

obmyte światła cichości odcieniem
by znaleźć
drugi sens zapomnienia
w tysiącach obrazów

odnaleźć ten jedyny
przejrzysty, bezbarwnie czysty
nadać mu kolory
pomalować
przelać woskowe myślenie

i pozostawić zamknięte
w szklanej ramie białego
dotknięcia rzęs

kruche ,delikatne
jedyne



prawdziwe....

Opublikowano

powieki.....znikają.....toną....zamilkną znudzone...wpatrzone...obmyte...

hm...to wszystko o powiekach?

obmyte światła cichości odcieniem - melodyjnie ladnie

no a dalej mamy :

drugi sens zapomnienia
w tysiącach obrazów

odnaleźć ten jedyny
przejrzysty, bezbarwnie czysty
nadać mu kolory
pomalować
przelać woskowe myślenie

ok, to o drugim choc jedynym sensie zapomnienia

" i pozostawić zamknięte
w szklanej ramie białego
dotknięcia rzęs

kruche ,delikatne
jedyne"

co pozostawic? z poczatku wiersza wynikaloby ze powieki...jezeli jedyny sens zapomnienia to pozostawic zamkniety...

a moglo byc fajnie jakby sobie przeczytac i podszlifowac;)
pozdrawiam

Opublikowano

taak :) Madonna potrafi rysować piękne obrazy słowami, tylko, niektóre kreski są tu niepotrzebne, bo zakrywają sens dzieła ;] do lekkiego przymazania i będzie naprawdę ładnie :)


pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...