* * *

[Rajmund Kionka]

rozsiedziałem się jak baron w swojej kozecie
braki tylko mną targają tak przyjemnie
że zatracam się w nich doszczętnie
i błogość niechcenia mnie ogarnia
jakbym falował zamiast wiatru
lenistwem to nazwać bym nie chciał
a jednak doznanja na tyle żem błogosławiony
jakbym świętym się stał w momencie
spadania jabłka wprost do mojego gardła
i tyle jestem ile wart moje chcenie
...
a jednak martwi mnie

[Coolt]

Wygląda to dla mnie jak proza poetycka z mało lirycznym językiem.
Przeczytało się płynnie, całkiem przyjemnie, ale nie wywarło na mnie większego wrażenia, może nie do końca zrozumiałem przesłanie.

Pozdrawiam
Coolt

[Monika Sternak]

Początkowo myślałam, że to tylko gra słów. Teraz myślę, że Twój wiersz ma w sobie coś... :-)