Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przyjdź Panie
Do mojego serca
Przyjdź
I napełnij mnie Swoim Światłem
Swoim życiem
Swoją mocą i nadzieją

Przyjdź Panie
I obdarz mnie swoim pokojem
Miłością ogarnij serce me
Wypal co słabe i kruche
Wypal mój każdy grzech

Ty Panie
Który do życia powołujesz dzień
Który stwarzasz morza i źródła
I rozpraszasz każdy cień

Zanurz mnie w Twojej prawdzie
W morzu miłości Twej
Daj czerpać ze źródła Twej łaski
Panie Ty prowadź mnie.

Opublikowano

Wybacz ale to zupełnie nie w moim guście - tematyka nie 'pode mnie' a ogół skojarzył się z oazowymi piosenkami. Nie mam nic przeciwko oazom a tym bardziej przeciw piosenkom jednak Twój wiersz jest zbyt dosłowny, ogólny - używasz wyeksploatowanych już mocno zwrotów i sformułowań, przydałaby się odrobina oryginalności . Poczekam na następne Twoje teksty - w innej tonacji w innym klimacie
pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

może warto by się zastanowić czy piszemy Swoim Światłem czy swoim pokojem (chodzi mi o wielkie-małę litery)

Tekst przypomina modlitwę, która powinna być prywatna, między Tobą a Bogiem, czytelnikom nic do niej, a pod względem artystycznym, zbyt wiele takich wierszy napisano już wcześniej, z tymi samymi określeniami.

Ten mi się nie spodobał,zobaczymy jak będzie z następnym.
Pozdrawiam
Coolt

Opublikowano

wiersz jest dobry . Zauważcie , gdyby autorka zmieniła podmiot i napisała erotyk o podobnym brzmieniu kazdy odebrał by to inaczej, chociaż słowa byłyby te same
Podświadomie uprzedzamy się do utworów o treści religijnej :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @viola arvensisViolka, dziękuję, że to widzisz i czujesz :) @RadosławZgadłeś.  Miło Cię gościć pod moim pisaniem :)
    • @violettaPięknie połączyłaś  obrazy zimowe z intymnym, domowym ciepłem i zapachem. :)
    • @Alicja_Wysocka bo cały kosmos i wszechświat i wszystkie niesamowitości są tam gdzie ukochany człowiek. A to wszystko może się zmieścić w kubku (nie)zwykłej herbaty. Świetnie to napisałaś !    
    • @Berenika97   Nika.   zaskoczyłaś mnie swoim konceptem - skubaniec rozparcelował się swoim BMW od razu na trzech miejscach !!!!!   nie przyszła mi ta myśl do głowy.   ale teraz myślę, że gdybyśmy tak oboje stworzyli wiersz na bazie mojego ( bo Twoje są zawsze przemyślane i dopracowane), ja bym napisał a ty byś go dopaliła metaforami na sterydach,  to mogłoby powstać coś tak ciekawego, że zapraszali by nas na wieczorki, gdzie my nasz slam poetycki........   marzyciel ze mnie.   Nika. dziękuję i pozdrawiam:)      
    • @Toyer Toyerku… Czasem człowiek doświadcza więcej, niż uniesie jedna para ramion, i wtedy najłatwiej myśleć, że to Bóg odgarnął świat na bok i pozwolił zranić. Ale przecież nie On każde się narkotyzować,  prowadzić samochod po pijanemu, nie On każe ludziom łamać prawa, które sam dał po to, byśmy się nawzajem nie krzywdzili. To my tworzymy swoje wojny, swoje głupoty, swoje „mądrości”, jak ta: „Kto na wojnie zginie, tego niebo nie minie” - a potem pytamy, gdzie był Bóg. A przecież On jasno powiedział: Nie zabijaj. To człowiek postawił się ponad tym słowem. I bardzo nie podobają ludziom się konsekwencje własnego postępowania - jakże często są nieodwracalne, nie do naprawienia.       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...