****

[karolina rybińska]

Nie mówi się o dzieciach
Tych biednych sierotach
Nie mających rodziców
Z różnych powodów

Po co poruszać te trudne tematy
Lepiej mówić o modelkach i o rządzie

A one biedne
Nie proszą o pomoc
Bo wiedzą, że jej nie dostaną
Siedzą cichutko w kącie swojego pokoju
I marzą
O rodzinie, domu, ciepłych słowach
Ale tego nie dostaną
Bo nikt o nich nie mówi
A one bawią się w dom
Lalkami i samochodami
Udając, że ich dom istnieje
Ale to nie jest prawda
One zostają same
Niekochane
Niechciane
I nie potrzebne nikomu

I dalej będą marzyć o ciepłym
Przytulnym domu...

[kaja-maja28]

Ładny wiersz
mało co to bym się rozpłakała
ale to prawda
Nieraz ktoś z domu umiera -rodzic,zamiast mieć pomoc od państwa dla takiej rodziny,to wolą zabrać ojcu czy matce i oddać dzieci do domu dziecka.
Już nie wspominam o pożuconych dzieciach
a one takie kochane,takie słodkie
Pięknie to opisałaś
I oby nasz Prezydent wziął to pod uwagę
Chociaż wątpie?
Twój wiersz powinien zabłysnąć na ramach ogólnych
Pozdrawiam milutko