Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kocham Ciebie

Joanna G rabowska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Joanna G rabowska

Joanna G rabowska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

K ochany, poraz kolejny próbuję nadać prostym słowom jakiś głębszy sens.
O strożnie dobieram barwy słów, tak aby żadna nie wywarła na tobie "szarego' wrażenia.
C enię nade wszystko szczerość, więc nią pokryję każdą myśl.
H uragan nieczułości nie odważy się zniszczyć potęgi tego wyznania.
A tłasem me słowa pokryte, lśnią jak brylanty.
M oże to i dlatego, że płyną z głębi mego serca.

C okolwiek jednak, by się wydarzyć miało na naszej drodze szczęścia.
I ktokolwiek, by na niej stanąć zechciał.
E gzystencjalnie upadnie.
B o tak naprawdę nie ma takiej siły.
I nie ma takiej złej mocy.
E ksterminacja naszej miłości nie grozi.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Adler
      Szczęście

      Przez Adler · Opublikowano

      Szczęście jest częścią ciebie, gdy patrzysz przez pryzmat czerwonego wina, na zakochanych — w świetle lamp, na bulwarze Saint-Germain, gdzie dźwięczy cisza kina.   Zaprosiłaś mnie tu — dla kilku zdjęć, może z Notre-Dame w tle, z cieniem mostów, co w wodzie drżą jak wspomnienie, i z wieczorami nad Loarą, które nie są już te same — choć nadal pachną snem kochanków.   Jestem z tobą, nucę melodię, co płynie spod twoich ust, jak z witraży spływa róż światła — na dłonie, na wino, na nas.
    • huzarc
      Łąki

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Wiesław J.K. Zatem mieliśmy bardzo podobnie:)
    • Wiesław J.K.
      Łąki

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @huzarc Istotnie, pisząc te strofy widziałem obrazy z mojego dzieciństwa. Tak się w życiu złożyło, że większość dzieci podczas wakacji jeździła na tak zwane kolonie albo obozy młodzieżowe. W moim przypadku i mojego rodzeństwa, większość wakacji spędzaliśmy na wsi.
    • huzarc
      Jarzębina

      Przez huzarc · Opublikowano

      @aniat. To wiersz o urodzie przyrody. Liryczny obraz mitu. W jesiennym nastroju baśni szepta w zmysłowy sposób, z klasyczną personifikacją jarzębiny jako kobiety. Definiując wszystko co w niej pociągające, a więc uwodzicielskie, magiczne, tajemnicze, a zarazem niebezpieczne mocą ognia, który w sobie nosi. Ognia, który ogrzewa ale obraca w popiół.
    • Wiesław J.K.
      O. Oni!

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Annna2 Z przyrodniczego punktu widzenia                      motyl zawsze pierwszy powie - dowidzenia. Tu usiądzie, tam poleci, czasem uganiają się za nim dzieci.                      Malina zawżdy zwabia słodyczą motyla                      lecz jego życie trwa trochę dłużej niż  chwila. Natomiast malina ma lepszą  perspektywę 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W takim przypadku to jest już nas trójka - Marek Grechuta był moim ulubionym piosenkarzem, powiedzmy jednym z wielu. :) @Annna2 Z przyrodniczego punktu widzenia malina to wierna dziewczyna, a motyl to lokalny obieżyświat :)))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...