Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Choć znam drogę do Olsztyna,
Zbyszek ukrył gdzieś kuzyna,
więc się z obcym nie zadaję,
gdy po drodze pociąg staje.

Chodzę czasem do apteki,
gdy potrzebne w domu leki
i jeszcze tym się pochwalę,
papierosów ja nie palę.

Szkoda mi tego uczniaka,
bo piekąca sprawa taka,
ale to tak dawno było,
że może się wygoiło.

Opublikowano

Tylko nie mów żeś odludek
i że tylko swój ogródek
wolno widzieć ci z okienka
no bo cóż to za panienka.

Co za rączkę tylko z mamą
i nie wolno jej pod bramą
stanąć z chłopcem, koleżanką
tylko zająć się czytanką.

Leki niosą skojarzenia,
babcia, wilk i grzeczna córka
a więc myślę, że ty także
masz zadatki na Kapturka.

Że nie palisz to się chwali
wiem bo jestem po zawale
i jak sięgnę wspomnieniami
ze dwadzieścia lat nie palę.

A kopciłem jak parowóz
prawie całe lat trzydzieści
lecz nie będę o tym pisał
bo to tutaj się nie zmieści.

Opublikowano

Wilk pod lasem sobie żyje;
i choć głośno nocą wyje,
łypie za mną i kły szczerzy,
kiedy pora jest wieczerzy,

to ja przecież mam tatusia,
więc ustąpić zwierzak musiał.
Musiał wilk obejść się smakiem,
chociaż kły ma wielkie takie.

Opublikowano

Już za oknem świta, dnieje,
już w kurniku kogut pieje
nawet wilki powstawały
i na żer porozbiegały
więc gdy będziesz szła do lasu
to po cichu, bez hałasu
żeby drani tych nie zwabić
- mogą zagryźć, czyli zabić
a Ty życie masz przed sobą
niech więc tata idzie z tobą
lub ktokolwiek, by Cię bronił
i gdy trzeba to osłonił.

Opublikowano

Nie chodzę ja sama poprzez leśne knieje,
bo tam miś żeruje i się nie spodzieję,
jak na leśną ścieżkę nie wiadomo kiedy
wyjdzie i narobi mnie, kobiecie, biedy.

Wolę w naszym parku miejskim ponad stawem
patrzeć na łabędzie, przy brzegu się pławią,
nie podchodzę blisko i nie drażnię ptaka,
bo to kiedyś w Alabamie, upsss, użarł uczniaka.

Opublikowano

Ale przecież można zimą
kiedy misiu w gawrze chrapie
bo to wtedy masz tą pewność,
że pupę Cię nie złapie.

Użarł go amerykański
a nas łabędź, ten słowiański
to łagodna jest ptaszyna,
bójek z nami też nie wszczyna.

Pływa sobie w miejskim stawie
lub przycupnie gdzieś na trawie
kiedy jasne słonko świeci
i przygląda się na dzieci.

Opublikowano

Lubię żarty i swawolę
a więc jestem swawolnikiem
a jak uda się zrymować
to ktoś nazwie to wierszykiem
lecz to raczej górnolotnie
gdyż to moje rymowanie
jest pisane daną chwilą
na chybcika, na kolanie.

Mam nadzieję w mych żartach
nie strzeliłem żadnej gafy
za co musiałbym się wstydzić
albo chować gdzieś do szafy,
a że czasem coś się wyrwie
to normalne u prześmiewcy
lecz zauważ, że ja nie klnę
tak jak przysłowiowi szewcy.

Gość
Ten temat został zamknięty. Brak możliwości dodania odpowiedzi.



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Patriotyzm naszych pradziadów... Różnił się od tego z piłkarskich stadionów, Nie potrzebował rozwrzeszczanych trybun, A tlił się cichuteńko w szczerym sercu…   Nie były ważne nazwy miejscowości, Wypisywane pośpiesznie sprayem czarnym, Na łopoczących flagach biało-czerwonych, Na wielkich stadionach widoczne z oddali,   Lecz wypisane w sercach złotymi zgłoskami, Nazwiska wielkich bohaterów narodowych, Nad książką w myślach złożony hołd cichy, Chlubnym kartom polskiej historii…   Nie były jego atrybutem głośne wuwuzele, Setkami co rusz odpalane race, Pełne emocji wiwaty głośne, Tysięcy kibiców wzajemne się przekrzykiwanie,   Lecz patriotyzmowi ich nadawało sens, Że na każde ukochanej Ojczyzny wezwanie, Bez zawahania za ojców swych ziemię, Gotowi byli poświęcić życie…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Patriotyzm naszych pradziadów... Wolnym był od wszelakich służalczości aktów, Umizgiwania się do dwulicowych polityków, Wchodzenia w kieszeń biznesowych magnatów,   Błyszcząca u boku szabelka, Liczyła się bardziej niż sowita wypłata, Na pierwszym miejscu zawsze była Ojczyzna, Nie pochłaniała ich praca w zagranicznych korporacjach…   Nie był ważny wypchany euro portfel, Liczyło się tylko swym wartościom oddanie, W prawym sercu intencje szczere, Wielowiekowych tradycji czułe pielęgnowanie...   Nie była ważna pogoń za sukcesem, Rokroczne przychodów pomnażanie, Dla każdego nadrzędnym było celem, Służenie Polsce w dni codziennych trudzie,   Cotygodniowy bilans zysków i strat, Bez reszty nigdy ich nie pochłaniał, Największą wartością była dla nich służba, Codzienna, wytrwała dla Ojczyzny praca…     Patriotyzm naszych pradziadów... Nie wyrażał się w potokach zbędnych słów, Lecz pełen był przykładów heroizmu, Gotowości do ponoszenia wszelakich trudów,   By gdy nadejdzie godzina próby, Na wezwanie Ojczyzny karnie się stawić, W obronie krewnych i swemu sercu bliskich, Nie zawahać się życia poświęcić…   I nie dawać posłuchu wrogiej propagandzie, A kierować się rozumem i sercem, A odebrane w dzieciństwie patriotyzmu lekcje, Przekuć w dorosłości w czyny chwalebne,   By gdy wrogich mocarstw dywizje, Bladym świtem przekroczą granicę, Z klejących się powiek spędzając sen, Sięgnąć odruchowo po karabinu kolbę.   I niewzruszenie trwając w okopach, Po krótkim pacierzu o świcie się przeżegnać I z karabinu mierzyć we wroga, Bez zawahania oddając strzał…     Patriotyzm naszych pradziadów... Ojczyzny swej umiłowanej wiernych stróżów, W oczach znających ludzkie dusze aniołów, Cenniejszym był od najwyszukańszych klejnotów,   Każda kropla krwi, Uroniona w obronie ukochanej Ojczyzny, Cenniejsza była od rubinów kosztownych, Skrzących w słońcu dukatów szczerozłotych,   Każda odniesiona rana, Na wielkich wojen o Niepodległość frontach, Uznanie wszystkich rodaków zjednywała, Cieszył się szacunkiem każdy polski weteran…   Pośród dni pełnych wyrzeczeń i trudów, Pośród niezliczonych wojennych zawieruch, Niczym skrzące iskry pośród zimnych popiołów, Oni niewzruszenie trwali na posterunku,   By pomimo upływu kolejnych dziesięcioleci, Pozostać dla nas przykładem niezatartym, Jacy winniśmy być w czasach współczesnych, Jakim winien być nasz patriotyzm…             Czym jest nasz dzisiejszy  patriotyzm, w porównaniu z dawnym patriotyzmem naszych dziadów i pradziadów? Tamten niewątpliwie był niedościgłym wzorem… Obecnie nie przywiązujemy do patriotyzmu już tak wielkiego oddania, poświęcenia, gotowości do największych wyrzeczeń. Dawnemi czasy Polak dla Polski się rodził, Polsce oddawał każdy swój oddech, dla Polski umierał… Toteż patriotyzm dla dziadów naszych równie był ważny co Wiara w Boga. Kiedyś, kiedyś patriotyzm nie wyrażał się w potoku słów, próżnej gadaninie, lecz w wielkich czynach, o których przez lata zaświadczały blizny weteranów wojennych. Nasi dziadowie i pradziadowie w imię patriotyzmu zdolni byli do czynów tak wielkich,  jakich nawet nie byli sobie w stanie wyobrazić ludzie z najodleglejszych zakątków świata!...
    • @jaś Tamten płacz dzieci Wołynia…    
    • nie roń szczęścia bez oleju mniej łut wieńcząc ulać all i pałką trącać się gdy śmieje termos ciągnąć strój paroli; pomni każdy swojej rządzę w wyrywaniu pamiętników; łez kapanych grą pieniądza jeśli wzejdzie paść donikąd powolutku rozwód zmaścić kóz kiwania pod tapczanem po dół biegu bluesa garścią komandorów przytłaczając; po oktawie  na czas ściemy roztańczona płatkiem lekko utrzymując przekrój biernie; prze do stania pisma kredką    
    • @Alicja_Wysocka Wiem, że „martwymi rękami” oraz „połamanymi palcami” nie można grać na pianinie. Masz rację, ale w wierszu zastosowałem przenośnie. Jednak więcej nie mogę zdradzić. Wiersze można zinterpretować na wiele sposobów i to jest w poezji piękne.
    • @Yavanna  Gdzieś tam czytałam, że człowiek powinien się przytulać ok. siedem razy dziennie. Obniża to poziom kortyzolu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...