" Krzyk"

[Joanna G rabowska]

Krzycz! Jeśli inni głusi pozostaną na twe wołanie
Ja na pewno cię usłyszę.
Krzycz! Niech ból twój na krótką chwilę ciałem się stanie
A potem... zapadnie w największą ciszę.
Płaczesz? Nie wstydź się, pozwól łzom popłynąć
Jestem tu. Czujesz? Choć naprawdę nie muszę
Nie pozwolę ci jednak od miecza cierpień zginąć
Uratuję twą strapioną duszę.
Wiem, że świat podstępnie zwabił cię do siebie
Odrzuciłeś mnie wtedy chyba z tysiąc razy
A gdy już na dnie byłeś ja przyszłam do ciebie
Usuwając z twej drogi zatracenia głazy.
Żałujesz? Wiem to. Już swoje przeżyłeś.
Ja trwam, przy tobie wśród przeciwności wielu
I choć moją miłość już dawno odrzuciłeś
Ja jestem tu. Jestem przyjacielu.

[Pan poeta]

Brakuje pani jeszcze bardzo wile żeby zostać poetom, ten wiersz najlepiej o tym świadczy, można doszukiwać się tu wielu wad, no, przedewszystkim śladowa ilość rymów poprawynych,
ten wiersz niestety może i ma pewne zalte, o których jednk nie chciałbym mówić, bo są neutralizowaen zupełnie wadami, proszę poprawić wiersz i pomyśleć nad poezją białą, alebo kontynóować swoją pasję rymowaną, tyle że z efektywnością i poświęceniem większej ilości czasu na teksty):
pozdrawiam i proszę o ocenę moich wierszy):

[yyapa]

Coś mi tu nie gra, czyżby nowe wcielenie Tomasza romana wel pana poety vel Joanna G rabowska???!!!

[Pan poeta]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

niech pan najpierw popatrzy na wiersze pana poety, a potem...sugestuje...