miłowanie

[Madonna]

My dzieci blasku nicości serc ludzkich
Pędem ducha porywani
Wzbijamy się nad ziemią
Czerwienią oblaną

Rozproszeni na niebie
Znikamy między anonimowymi imionami, datami...
Wzorem miłowania kierowani
Wzajemności odmawiamy jej

Wzajemności ludzkiej miłości

[Krzysztof Adam Meler]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiersz jest z pewnością dziełem autentycznym. Opowiada nam historię pozornie błahą, bo o miłości - o tej napisano już wiele. Sztuką jest wyłuskanie nieodkrytego fragmentu mozaiki szczęścia, jakie stanowi wspaniałe ludzkie uczucie. Oryginalność została uzyskana dzięki formie poniekąd manifestu: "Wzajemności odmawiamy jej". Wymowa wiersza jest subiektywna - to prawda, ale każdy chyba czytelnik będzie po lekturze miał świadomość straty, na którą sami sobie pozwalamy. Nie jest to jednak nic nowego - od dawna człowiek człowiekowi wilkiem, a miłości piratem.
Dziękuję - chociażby za to, że mogłem tak wiele rzeczy dzięki owej miniaturce sobie uświadomić.
Zarzut może brzmieć, że głoszone są tu zwykłe truizmy, ale to sprawa osobistego wrażenie, którego ja z pewnością nie podzielam.
Pozdrawiam - K.A.M.

[kaja-maja28]

My jak dzieci
Szukamy Miłości
Doputy,dopóki
nie trafimy na swoją
Szukamy latami
A u schyłku życia
Zastanawiamy się,dlaczego tak pózno...
Pozdrawiam milutko