Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

spragniony
jeszcze się waha czy tu
czy tam
w cieniu

ona też chciałaby
bardzo

to silniejsze
już jest pomiędzy
w egzotycznym zapachu
upaja się boskością

odfrunął
jakby nigdy nic
zakosztował
a nie podziękował



25 lipca 2007

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ty mnie dziewczyno zawsze sprowadzasz na ziemię
i ............. już zmieniłem.

Teraz nie wiem, czy będzie:

przez Ciebie czy dzięki Tobie :)))

Dziękuję
Opublikowano

żeby nie zawyżać liczby komentarzy pod nie wartym tego tytułem
pozwólcie, że odpiszę ogólnie, zatem:

ależ piszcie,
nikt niczym mnie tu nie urazi tym bardziej bliska sercu memu
Królowa Warmii i Mazur,

Beenie już widzi parę zakochanych
a szkoda, że do mojego archiwum schowałem pierwszą wersję, za którą oberwało mi się od
samej Monarchini

Bartek coś tam w przelocie chwycił i jakaś starość, tudzież lato ...ale dobrze, że zechciał

Piotr
wporzo
najpierw rozszyfrował dokumentnie
potem sie wycofał. Też może tak być

dzie wuszko
przecie jak pręcik wstawię to kawanaławę
a Bartek ostro przestrzega przed objaśnianiem swoich wierszy
ale co tu mi pozostało jak wszyscy już o tym trąbią
to ja tylko uszczegółowię:

Dąbrówka rozłogowa - roślina miododajna posiada kwiat, gdzie występuje korona niebieskofioletowa, sporadycznie różowa lub biała, z górną wargą krótszą, dolną większą, trójklapową, zwisającą. W środku kwiatu 2 dwusilne pręciki i pojedynczy słupek z czterokomorową zalążnią.
/zacytowane z wikipedii/

A Wy, kurcze nie wiem o czym, np. Beenie o zakochanych ..
no tak - zakochana dąbrówka w nagrzanym owadzie

Piotr na samym początku zepsuł mi całą zabawę :)))
bo on od razu o trzmielu :)

Dziekuje Wam
muszę pomyśleć jak z tego klina wybrnąć
Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

Egzegeto, to wersja Królowej pobrzmiewa mi miłością , w Twojej pierwotnej (ździebko pamiętam), bardziej mi brzeczały jakieś pszczółki, trzmiele, tudzież inne zapylacze. Czytaj dokładnie komentarze. No!!!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no Beenie
gdybyś nie była mi tak bliska jak jesteś
to bym tu wstawił koment na 100 wersów i więcej :)

że niby czytam niedokładnie komentarze - dobre sobie :)
a wiesz, gdzie o tym brzęczeniu pszczół ?

proszę:
http://www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=62089


Ale bardzo Ci dziękuję, że raczysz mnie sobą.

Przesyłam moje
myśli daleko na południe,
dokładniej - na południowy zachód :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @marekg czytając Twoje wiersze próbuję " złapać myśli" , które wplecione są w wersy, ale są one takie eteryczne, delikatne, wręcz nieuchwytne...Lubię jednak wnikać w ten wyjątkowy świat, gdzie przenikają się ludzkie cechy charakteru z otoczeniem, nadając właśnie przedmiotom rożne emocje. Latarnia, która spala się ze wstydu obnaża doskonale  ludzkie słabości...Bardziej ujmująco i magicznie nie możnaby tego wyrazić...Dla mnie to poezja z górnej półki! Pozdrawiam :)
    • @Radosław czas jest dla nas nieubłagalny. On nigdy nie zostawia reszty, jedyne co zostawia to niedosyt po utraconych chwilach...Powiedziałabym, że jest wręcz bezlitosny...Gratuluję miniatury, jest bardzo udana moim skromnym zdaniem. Pozdr:)
    • @Alixx22 ten szept wiatru przedstawiony w wierszu przenika niepokojem do szpiku kości. To " zawodzenie wśród sosen" jest tak obrazowe, że i ja je słyszę...A " krzyk nasączony szeptem cienia" jest niebanalną metaforą osamotnienia podmiotu lirycznego. Innymi słowy ten wiersz to tzw. moje klimaty. Pozdr:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ciekawy wiersz z motywem dwóch scen. Tylko tak sobie rozmyślam, że scena to i może nawet jest jedna tylko jej wygląd ulega niekiedy zmianie , no i role różne w życiu przybieramy. Druga kwestią wartą reflekji jest także stwierdzenie na końcu weru, traktujące o tym , że człowiek  nauczył się grać rolę...Chyba nie zawsze umiemy te role zagrać, niekiedy potrzebujemy wsparcia innych ludzi. Ile razy popełniamy przecież błędy co mogłoby sugierować, że jednak nie do końca umiemy właściwie tę rolę odegrać...Interesujący jest Twój wiersz, lubię właśnie takie, które pozostawiają tyle wolnej przestrzeni do interpretacji! Pozdrawiam!
    • @Leszczym tylko byś powiedział inaczej

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...