Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Cudem nazywa świat poeta,
bo on jest przecież tak cudowny.
Cudem – gdzie najesz się do syta
kawałkiem chwili tak wygodnej.

Wygodę każdą poznać możesz,
wędrując po nim za milczeniem,
co w rowach krzyku ci pomoże,
co będzie myśli twoich cieniem.

Cień jest na świecie równie ważny
jak błysk słoneczny, bo tak trwały,
a jeśli człowiek jest rozważny
nie stanie w cieniu się zbyt mały.

Mały świat ludzi, świat milczenia,
co nam tak mija jak kochanie.
Kochasz się w życia tych płomieniach,
gdy leżysz syty na tapczanie.

Tapczan to twoje cztery światy,
ściany bielone snem Ezopa,
który wydaje się bogaty,
a jest po prostu tym, co kochasz.

Opublikowano

zacznę więc od tego, żebyś nie umieszczał po kilka wierszy naraz, to trochę odstrasza od czytania i od oceniania. tu na forum w związku z limitami życie idzie powoli. najlepiej umieszczać wiersz na kilka dni, wybrać jaki najlepszy z napisanych :)

po drugie, dużo kto nie zna się na wierszach rymowanych, więc nie zabiera się do komentowania. a także nie wszystkim do gustu rymy.

po trzecie, wiersze, które umieściłeś w warsztacie, w większości są zakończone, i wielkich zmian nie potrzebują, więc myślę, że pora zacząc umieszczać je w dziale dla początkujących, dziale P ;) i być gotowym na wszelką krytykę i uwagi, a także na zwykłą złośliwość.

a co do wiersza, to jest myśl, i jest techniczne wykonanie, żadnych szczególnych uwag nie mam.
pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





więc dlaczego dopoczątkujących?


ponieważ jeszcze tam nie był :) a także tam bardziej dokładna i konstruktywna krytyka.
ale w każdym razie lepiej zacząć z P, a później Z itd :D
Opublikowano

Fajny wiersz , ładnie dobrane rymy, pisany 5/4, no może sentencja mi nie pasuje, ale innych dotyczy.

Tapczan to także warsztat pracy
dla tych co miłość swą przegrali
lub miejsce wzlotów i ekstazy
gdy żar miłości w sercach pali

Proszę wklejać w dowolnym dziale (wbrew wszelkim sztucznym sugestiom początkujący i zaawansowani wg mnie dział P jest ciekawszy)

Pozdrawiam serdecznie Jacek - SGA

Opublikowano

Lubię wiersze rymowane i ten przeczytałam z przyjemnością. Czyta się rytmicznie, bez potknięć, rymy jak rymy, co prawda dokładne, ale mnie akurat nie rażą, a to co najbardziej mi sie spodobało, to ładne przechodzenie do następnych zwrotek.
pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kończy się jesień, przychodzi zima, Brunatne liście pod dębem gniją, Smutny patrzę mokrymi oczyma – Jakiego wyroku i winą czyją?   Żegnam dzień szary, a jutro: Zimne powietrze, deszczowo, Znów dzień szary, i smutno – Choćby jedno pocieszyło słowo.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Asfalt od deszczu odbija światło, Łez nieba więcej wytrzyma – Mnie nie przychodzi to łatwo.   Z spuszczoną głową przez ulicę, Powłócząc ciężkimi nogami, Betonu krążki i kroki liczę – Sam ze sobą, godzinami.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Mokre powietrze przenika do głębi, Smutek serce gorące zatrzyma – Nie słychać gruchotu gołębi.   Dzień szary, smutek i nędza, Na strunie duszy rozpacz zagrała, W melancholii świat zapędza – Nadzieja nie przetrwała.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Nie policzę, ile złego przybyło, Dobro już się mnie nie ima – Serce smutne z bólu zawyło.   Zgubiona nadzieja, szklane oczy, Dni krótkie, noce nieprzespane, Życie jak kamień się toczy – Myśli szarością posypane.
    • Krzyk Długi, głuchy krzyk Rozrywa mi płuca Zgniata mi serce Wyżera od środka martwy już mózg Ale na zewnątrz nie słychać nic Duszę się swoją niemocą Duszę się bólem Na gardle czuję podeszwę istnienia Które coraz głębiej wbija swoje kolce w moją krtań Nie umiem wstać Nie umiem podać ręki słońcu Parzy mnie współczucie A poczucie winy wypala znamię na mej duszy Zapadam się I czuję jedyne kojące ciepło Dziewiątego kręgu piekła Gdzie witają mnie zdrajcy godności I na tronie zakładają mi koronę cierniową.
    • @Corleone 11 Pewne jest to i zacytuję Google.com:     "Tak, świat bez drzew zaginąłby lub stałby się miejscem skrajnie nieprzyjaznym dla życia, ponieważ drzewa są kluczowe dla produkcji tlenu, regulacji klimatu (pochłanianie CO2), utrzymania bioróżnorodności, stabilności gleby i zapobiegania erozji. Ich całkowity zanik doprowadziłby do globalnego ocieplenia, masowego wymierania gatunków i załamania ekosystemów, czyniąc planetę niezdatną do życia.  Kluczowe role drzew: Produkcja tlenu i pochłanianie dwutlenku węgla: Drzewa poprzez fotosyntezę produkują tlen, którym oddychamy, i pochłaniają CO2, główny gaz cieplarniany, co zapobiega smogowi i globalnemu ociepleniu. Równowaga klimatyczna: Regulują temperaturę, cieniując i parując wodę, a ich brak pogłębiłby efekt cieplarniany. Siedlisko życia: Są domem dla milionów gatunków, a ich utrata powoduje masowe wymieranie. Ochrona gleby i wody: Korzenie stabilizują glebę, zapobiegają erozji, a lasy regulują cykl wodny, oczyszczają wodę i powietrze. Zmniejszanie hałasu: Działają jak naturalne bariery akustyczne, co jest ważne zwłaszcza w miastach.  Konsekwencje globalnej utraty drzew: Nieodwracalne zmiany ekologiczne: Powrót do stanu sprzed zniszczenia byłby praktycznie niemożliwy. Kryzys egzystencjalny: Świat stałby się niezdatny do życia, prowadząc do głodu, chorób i konfliktów, zgodnie z przysłowiem: "Gdy ostatnie drzewo zostanie wycięte, ostatnia rzeka zatruta, ostatnia ryba złowiona, odkryjemy, że nie można jeść pieniędzy". 
    • :))))) (końcówka) pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...