kocham cię, innej nie mam(wersja druga)

[Tomasz roman]

Kocham ciebie, innej nie mam...

mej jednynej

pierwsza


nalałem do pół - kokosowego kieliszka

litr niebieskiego rumu -

w smaku twych łez


przepaliłem skórę -

skórzana, antyprzemakalna.

czeka - początku i końca.


ustwiałem godziny szczytu

wedle twojego zegarka -

z kolorowych wnętrz...


rozpaliłem ognisko -

wskoczyło na połysk wody...

jak dwie struny, po twym języku.


złapałem pelikana, podrywał -

od wnętrza, pół - srebrny grób...


ty mówisz, tak, pocałuj wschód

ja powiem:

tak pocałuję zachód

jak magnes przyciągający:

dwa półkóla życia...


druga


złapałem horyzont nadziei

otarty jak kra lodu -

lśni, jak pazurek biegnący po twym policzku.


z anomali - o trzynastej kropło

wypiłem całe niebo.


namaszczyłem twe udo olejkiem do -

defibliracji duszy

tak pachniało:

..., ..., ...,


uszykowałem namiot

przyjdą uczucia?

ten namiot pomieść -

koniec i początek.


trzecia


istniejemy tutaj

pośród gwiazd, styków ciał

by przeżyć:

lęk przed samym sobą.


patrzymy tutaj

w wielkość twoją.

by mnie, starca

wypaliła w Dawida.


rolkowana biel słońca -

żagluje nam przed ustyma

mówi tu i teraz:

mów kochana, tu i teraz...


czuły był ten sen

którego -

za czarta klętego nie było...


jesteśmy tutaj

aby na dolegliwośći

wynależć inkantacyjne leki -

mów więc...


czwarta


spijasz: łża za łzą -

jakby chcieć znów nalać w siebie -

koniec i początek...


patrzysz na tą skórę

wicher do ciepła:

ukazzuje ci twierdzę i suszy łzy


ten pelikan w różowej klatce... -

klniesz mnie!

jak burze niebo za susze... -

ja je wypiłem!


twoja skóra połyskuje, jak piasek

ten olej chyba wypromienił:

magię, abecdło wdzięków...


choć tutaj sterczy -

kwadratowa wyrwa w ziemi

widzę w niej milion twarzy

wskakujemy tam? pytam zdrów

ty powiesz, mogiłą?


o nie!

słońce się wypaliło... -

lecz:

Koniec jest początkiem...

[Krzysztof Adam Meler]

Ten wiersz sprawia wrażenie pamiątki, której pięknością jej autor pragnie się podzielić. Z pewnością urzekająca jest w utworze perspektywa czasu, który obrazuje potęgę uczucia. Szczególnie podoba mi się wyrażenie w ostatnim wersie:
"Koniec jest początkiem".

[Cecylia Pierugg]

No Tomek nie pogada :D

Jak dla mnie jest już o wiele lepiej :) Tak trzymać

pozdrawiam