Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

szczodrze kreślę w pościeli krzywe
sinusoidy biorę sobie
co lepsze kąski nie będąc skąpcem
oddaje z nawiązką

gładkość linii sprawdzam opuszkiem
wczuwając się lekko
w najdrobniejsze wibracje
nie unikając wysiłku dążę do wyniku

a obok róża

pąsowieje

Opublikowano

hm na mój gust brak tu jakiegoś dopełnienia, jednego zdania w sposób banalny umiejscowiającego wiersz w kontekście jakiegoś celu. Rozwiązanie (za pierwszym razem napisałem rozważanie) zdaje się zbyt abstrakcyjne. Nie wiem spróbuj np czegoś jak "maluję paznokcie" (taki zły przykład, ale wstaw coś takiego a wiersz zyska na wymiarze)
pozdrawiam Jimmy

Opublikowano

Jimmy Jordan
Chyba wiem co masz na myśli ale nic ciekawego mi teraz do głowy nie przychodzi, a to co przychodzi nie nadaje się do wpisania:)
Do pokobinowania pozostawiam ale generalnie zgadzam się z Tobą.

Judyt
Dobrze to ujęłaś - klasyczna melodia :)
Piękna aria lub koncert smyczkowy na altówkę i kontrabas :))
O rany ale mi się kojarzy ;)

Marlett
Dokładnie - czysta magia, z tym że można stosować bez studiów w Toledo.

Amores perros
Niestety muszę Cię rozczarować ale na obejrzenie tego w praktyce nie masz co liczyć.
Nie jestem zinteresowany szerszą widownią. Węższą również. :(
Radzę posiłkować się wszelkiej maści filmami jeśli jesteś tak bardzo zainteresowany.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nut nie mam. Choć kiedyś się na tym wyznawałem.
Ale te lata minęły dzieści lat temu :(
Teraz tylko od czasu do czasu do filharmonii wpadam.
Dobre i to,
taki koncercik fortepianowy;)
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





To może ja coś źle zrozumiałem
myślę że możesz to rozumieć jak chcesz, odsyłam do moich wierszy jeśli chcesz znać mój stosunek to pewnych życiowo zasadniczych kwestii, wtedy nie zdziwią cię moje komentarze

Przeczytałem i co? Jakaś skaza się trafiła czy jak.
Radzę nie sądzić wszystkich jedną miarą.
A poza tym jeśli obrzydlistwo to po co wogóle czytać?

Mimo wszystko pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Reni masz rację troszkę jednostronnie.
Ale matematyka jest nieco na wyrost.
Nie tu żadnych zimnych wyliczeń. Tylko miłe kreski.
A czy dobrze i co na to "sinusojda"?
Pozostawię w sferze domysłów;)

Pozdrawiam cieplutko

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Twój wiersz ma potężny ładunek emocjonalny. Zbudowałeś go na obrazach, które są jednocześnie piękne i przerażające, oparte na odwróceniu znanych symboli religijnych i kulturowych. Najbardziej zapamiętam chyba ten obraz, gdy "Wielki Bóg zamknął dłonie, jak dziecko, które nie chce już patrzeć na swój rysunek" - dla mnie jest najmocniejszy i najbardziej poruszający w całym wierszu. Sprowadziłeś kosmiczny akt zniszczenia do gestu rozczarowanego, bezsilnego dziecka - jakże to osobista Boska tragedia. "Jezus, obdarty z miłosierdzia, szedł przez płonące ulice i krzyczał: 'Nie znam was.'" – Kolejne potężne odwrócenie. Cały wiersz ma mroczny i apokaliptyczny ton od początku do końca. Jest w tym coś z biblijnej księgi objawienia, ale bez nadziei na zbawienie. Podoba mi się, jak budujesz napięcie. Zaczynasz od diagnozy zepsucia świata, przechodzisz przez Bożą ciszę i decyzję, a potem następuje dynamiczny opis dekonstrukcji. Dla mnie to nie jest tylko wiersz o końcu świata, a raczej o utracie sensu, o pysze, która prowadzi do samozagłady, o rozczarowaniu Stwórcy swoim dziełem i ostatecznej pustce. Tekst boli i zachwyca jednocześnie.
    • @lena2_ Pięknie uchwyciłaś samotność i tęsknotę za tym, co minęło. Szczególnie poruszające jest to "serce otwarte na ościeża" - mimo wszystko, mimo bólu, mimo wiedzy, że nikt nie przyjdzie. I ta ostatnia strofa o pękającym czasie - przepiękna metafora nieodwracalności. Prawdziwa poezja!
    • @huzarc Trafna diagnoza naszych czasów.
    • Ubrałaś brutalne emocje w precyzyjne, niemal fizycznie odczuwalne słowa. Posłużyłaś się metaforą śliny, goryczy i plucia do opisania toksycznej relacji, publicznego hejtu.  Świetny jest neologizm "dopaminają". W jednym słowie zamykasz całą prawdę o mechanizmie czerpania uzależniającej satysfakcji z ranienia innych. Najbardziej poruszające jest jednak zakończenie. Prośba o "półsłodkie poklepanie" – czy to tęsknota ofiary za odrobiną czułości, nawet ze strony kata? A może ukryta potrzeba samego agresora, który w gruncie rzeczy też pragnie akceptacji? Zostawiasz niepewność i zawieszenie. Świetny tekst! Pozdrawiam - y
    • @iwonaroma Piękny wiersz o intuicji  doznania estetycznego. Świetna ta odwaga w prostym wyznaniu: "godzę się lub nie, na całość". To głęboka prawda o odbiorze sztuki – że często wiemy od razu, czujemy w pierwszej chwili, czy coś do nas przemawia. Świetnie oddana jest też różnica między "znawcami", którzy "dzielą, krok po kroku", a tym całościowym "ja".      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...