Na szerkoie wody !

[Tomasz roman]

Zarys mej dłoni na krzywiżnie fali
odbite światło wysłane przez oczy
przez głębokie i szerokie dna swawoli
jakby piaski głębinowe do jądra tłoczy


Szczupak-trzyma ogon za plecami
jakby to dziwadło-lubo dalej widziane
ośmiornica?czy kręci włosy widelcami?
czy może szklą jej piękne organy?


Przedziera się świetlany płomyk
ja dalej płynę i czuję natchnienie
pali wszytko,wszystkie istoty wyzieje?!
czy powstrzyma go chłód-tama-kamyk?


Atramentowy połysk dostrzegłem w górze
połowie mi się serce,kleją myśli nacjonalne
com znów wpadam w górę ,co znów się wynórze
znów strzegę ośmiornice-nieproporcjonalne!


Biją,raz, dwa, trzy- odgłosy głębi
pełznie po krzywiznie rak z glonem
uderza o łepetyne kuglarza ogonem
i znów,raz,dwa, trzy i znów bębni!!!