Archipelag I

[Marek_Stasiuk]

stróżem jestem
w tym mieście
pustych miejsc
po tobie

w kapliczkach pamięci
bezdomne relikwie
grzeje swym ciałem

dziś przede mną
archipelag tęsknoty

kanapkę w parku
pożarłem jak wieprz
odleciały ode mnie ptaki

[zak stanisława]

w kapliczkach pamięci
bezdomne relikwie
grzejĘ swym ciałem

* wybacz ale jak sobie wyobraziłam to śmiech mnie ogarnął, a pl na pewno nie do śmiechu...
pozdr ES

[monika-s-m]

Niezręcznie komentować wiersz o TAKIEJ treści... Doskonale oddałeś uczucie odrzucenia. Nie mam zastrzeżeń do pierwszej i ostatniej strofy, w środkowe wkradł się jednak nadmiar emocji, niepotrzebnie "nadymają" ten wiersz. "Kapliczki pamięci", "bezdomne relikwie", "archipelag tęsknoty" - wydaje mi się, że trochę tego za dużo i robi się ciut banalnie, a szkoda... Ostatnia strofa bardzo mi się podoba. Pozdrawiam!
Antresolka