O Jasiu

[Krzych Kowalski]

Jaś szedł do szkoły, to dobrze – rzekła mama.
Dała kanapki z serem, bo na więcej nie miała.
Więc Jaś z tornistrem na grzbiecie szedł – po świecie.
Spotkał dowcipnisia w kraciastych spodenkach
I ten – z zazdrości o kanapki – dowcipy rozsiewa.
A jakże o Jasiu, co sepleni, co brzydko mówi do pani.
Biedny nasz Jasiu o tym – w swej uczciwości –
No przecież – nic, a nic nie wiedział i pewnie nie wie,
Bo ciągle wędruje – broda mu już urosła,
Zęby wypadły, włosy całkiem posiwiały.
Podpiera się kijem, co znalazł w przydrożnym rowie.
Tornister na grzbiecie wypłowiał,
A kanapki siwą pleśnią oblazły.
Idzie niezmiennie po świecie i tylko cel mu się zmienił –
Nie idzie do szkoły...
Raz spotkał młodzieńca w kraciastych spodenkach –
Zatrzymał się i spojrzał na gładką twarz...
- Starcze, naucz mnie uczciwego życia - usłyszał.