siedemnasty piąty dwatysiace piąty

[Krzych Kowalski]

Nie były dostojne, piękne ani ulotne.
Stały jak bezradne, pokraczne przekupki.
Było mi zimno, chociaż połowa maja,
Chociaż morze spokojne i słońce czyste,
Wiatr lekki – przenikał ostrym chłodem.
Samotnie stałem na plaży w Ustce –
Spokojny, wpatrzony w obojętne łabędzie.
Dzień się kończył – dzień szalony –
Deszcz… nie… potoki wody z nieba,
A ja miałem być.
Miałem być na czas w Ujściu i Koszalinie.
I byłem… policję mijałem zajętą innymi,
Przed foto-radarami zwalniałem, a potem do…
Widziałem tych przede mną i drogę,
Zakręty i asfalt jezdni z czarnymi strugami wody.
Mgliście pamiętam zielone ściany lasów i wsie.
Gnałem okrywając mijanych chmurą wodnego pyłu…
Pyłu samotnej jazdy – ponurego dnia.
Ale… spotkałem ludzi życzliwych, uśmiechniętych.
Wieczorem samotnym pozostali wspomnieniem,
Wieczorem, gdy w Wadowicach Anna Maria śpiewała „Barkę”.

[Alicja Czekaj]

Troche brzmi jak proza.Czy to mialo tak brzmiec?