Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jako miniaturka - brzmi super. Mnie sie podoba.
Jako haiku - troszke za duzo filozofii - "zatrzymuje czas"...

Moze wyrazic to inaczej, np. jakos tak...

rozgrzany kamien
nieruchoma jaszczurka
wszystko zastygło

Wiem, ze to nieudolne i brzmi gorzej jak oryginał,
wiec mozesz pozostac przy swojej formie, majac
jednak swiadomosc, ze odchodzisz nieco od czystosci
formy haikowej.

Pozdrawiam serdecznie
Opublikowano

dzieki :) lubie wtracic troche filozofii i nie staram se za wszelka cene utrzymywac czystosci formy haiku...moze to zle,ale mysle,ze w sztuce (i tej przez male, i tej przez duze s),jak i w zyciu, nic za wszelka cene.. poza tym klasyczne haiku bez Zen tez nie mialoby smaku...
Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



slusznie nic na sile. haiku jako wiersz to poprostu rodzaj miniatury. jak ci wyjdzie haiku to ok a jak zwykla miniatura to tez dobrze. nie wiem czy jest sens dzielic haiku na klasyczne i modern. jakos zaraz mi sie przypomina anegdota jak uczen Funakoshiego w jakiejs rozmowie stwierdzil ze cwiczy shotokan karate . stary ofuknal go mowiac: "nie cwiczysz zadnego shotokan tylko poprostu karate". o ile pamietam to zakonczylo to wojne miedzy roznymi stylami. nie mieszalbym tez do haiku zen czy religii. oczywiscie jako temat nie ma w tym nic zlego ale nie jako system pisania. wkoncu nie ma czegos takiego jak zen czyli najlepiej zen wychodzi jak sie o nim nie mysli :)
pietrek
Opublikowano

Hej,Waldemarze
Umiesciles ten obraz w zupelnie innym klimacie..(choc tez goracym)
Gdy slysze zwrot "pora relaksu",widze S.Tyma czytajacego program TV..
Dzieki,rozweseliles mnie :) pozdrowka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy umrę, mnie nie chowajcie, tylko prochy me wiatrom oddajcie.  Miast ginąć w nieznanym rzędzie, niech burze poniosą je wszędzie, aż ślad mój waszym się stanie.   Bo kiedy umrę, ja być nie przestanę, tylko wspomnieniem waszym się stanę. Jednym miłym, kochanym, innym znów mniej zrozumianym, a jeszcze gdzie i mocno zgorzkniałym.   Więc zamiast chować, odpust mi dajcie: od nieczułości i bezzrozumienia, od win minionych, czasów straconych, co ich nie dałem, a tak pożądałem. Od bezsilnosci i niezaistnienia niech mnie umyją wiosenne deszcze. I światłograniem w strudze słońca niech się stanę, we wszystkich kolorach, losem rozdanych wzorach, gdzie bywać chciałem, odwagi nie miałem, osiądę teraz skroplonym kurzem. Smugą cienia wam zagram na murze. Ku zadziweniu i dla przebudzenia, dla nowej myśli wskrzeszenia śladem palca na szybie was wzruszę i odpocznę na chwilę waszym przebaczeniem zanim dalej w drogę wyruszę. I żył będę, bo muszę. Tylko odpust mi dajcie.
    • Najwolniej jak się da: pędem.  Przez życie idziemy razem: całkowicie sami.  Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami.  Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie.  A człowiek? Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ...     
    • Każdy dzień dla mnie to jak łza nad pudełkiem wybrakowanych puzli. Zastanawiam się nad ludzkością, nad tym, z czego wynikła i czego jest rezultatem. Możliwe, że jednak pomyłki. No bo skąd się bierze ten samopowielający wzorzec, gdzie co -nty człowiek na ziemi jest "niedopasowany," " niekompatybilny," nie trafia "na swojego," odstaje od przyjętych norm i "nie ma dla niego miejsca"? Człowiek szuka i nie ma, nie może odnaleźć siebie w kilku miliardach innych poszukujących.  ... Czego? Chciałabym po prostu usiąść kiedyś w barze i zamówić lustro. I niech przysiądzie się do mnie ten, kto zamówił to samo ... (Z tego właśnie powodu z reguły omijam bary.) Wolę śnić o granatowych łabędziach - tylko dlatego, że nie wiem, w jakim kolorze jest antracyt Wolę cofać się do przodu - wiem, dokąd wracają błędy.  Wolę być otwarcie zamknięta - w końcu każdy może podejść i sam sobie otworzyć. Kiedy mijam ludzkość, nigdy się nie rozpoznajemy, nie witamy, nie pytamy o samopoczucie.  Kupiłam dziś belę jedwabiu i właśnie upycham ją do butonierki Boga, który jasno mówi, że "nie szata zdobi człowieka."  Odwracam się, by jeszcze raz na Niego spojrzeć.  Bardzo przystojny.  Podejrzanie ludzki! Kaszmir. Z metra.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wochen Jesiennie i ten szelest litości niesłyszany odbija się echem.
    • Literatura to jedyna religia, której Dekalog przykazuje kłamstwo w dowolnych konfiguracjach i kontekstach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...