W nie przemijaniu

[Pergamin]

Ubytek chwili w list się spakował
W pustej butelce o pomoc wołaniem
Przez sekund swych dzieje wiecznością chorował
Pękniętą wskazówką odszedł świtaniem

Morzem o nurtach nieznanym czasom
Strącając z nieba słońcem obłoki
Popłyną ku dziurom ich czarnych masom
By wpłynąć do śmierci pustej zatoki

Tam za chwilami trwania niewiarą
Oraz gdzie w pustce czas się zaczyna
Za światłem jawy a cienia marą
Tam miejsce swe miała ubytku przyczyna

Niestarannością zawsze znaczony
Zawsze o chwile dalej do chwili
Przez czasu ostrogi pędem naglony
W za krótkim czasie go wyrzeźbili

Do sekund rytmu nie pasujący
Nie chcący się poddać logice ciągu
W inne wymiary na ukos sunący
Zaklęty pędem w żywym posągu

Bezruchem stawał w chciwej szybkości
Cofał się biegnąc do przodu łukiem
Ubytkiem znikał luką w całości
Stykając się z szarym przeszłości brukiem

Tamom w zatoce przyszłość odgrodził
Nie znalazł miejsca w wieczystym trwaniu
Umierał będzie i zaraz się rodził
Ubytkiem chwili w nie przemijaniu