Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zagubiony


Rekomendowane odpowiedzi

deszcz dojrzałą zielenią
darował mi rozkosz samotności
kiedy błądziłem
wdłuż torów
rozczarowany życiem

zwrócony ku trawie próbowałem
obronić lśniące łzami spojrzenie
które jak zawsze dotąd
pragnęło
dotknąć ukojenia

o jaki smutek głębił się
w ołowianych obłokach
i mówił mi
nie jestem wolny

tak mewy łopotały w sercu skrzydłami

szedłem roztargany w myślach
a dłońmi mimowolnie
próbowałem ukryć coś w sobie
tuliłem je tak mocno do ust

bałem się życia

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

kolo gada się szedłem a nie szłem
a tak w ogóle dla mnie sentyma i tyle
najgorsze te ptaki łomocące w serduchu i ołowiane kumulusy jak wpis do pamiętnika bachorki z IIb
widać że brak ci lachona dlatego tak łazisz po torowisku ale jak już się tam kręcisz uwazja na sokistów trzy tygodnie wstecz jak z kumplami malowałam wagony to nas psami poszczuli dranie!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




ale masz słownictwo, he he ;)
ledwo zrozumiałem, o co ci chodzi ;)
nie przeżywaj, nie ma tam psów, tam zwykła droga kolejowa wśród wzgórz i pagórków.
a naiwność, o to i chodzi, że peel młody człowiek wkraczający w życie..
pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...