Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Sen

Kiedy na niebo jak panna pełna gracji
Wkracza noc
I gdy gwiazdy złocą się niczym skarb
Nie mogę zasnąć
Nawet gdy wiem że beznadziejnie czekam na Twój telefon
Gdy uświadamiam sobie coraz bardziej
Kim jesteś...

Może Ty nie umiesz kochać?
A może boisz się że los się odwróci i to Ciebie ktoś zrani?
Tak-albo nie
Odpowiedz sobie we własnym sumieniu...

Może Ty wiesz
Że już się od Ciebie oddalam
I jestem coraz bliżej
Me serce-nie potrafi bo zranienia ze strony bliskich się nie zapomni
Tak jak miłości do nich ...

Śnię? Opuszczasz mnie już całkowicie
Żyjesz i idziesz swą drogą
A ja po prostu muszę pozwolić sercu zapomnieć
Choć nigdy tego nie chciałam...

Jak smutna jest ta prawda
Którą zrozumiałam w przeciągu kilku miesięcy
Twoje serce o ile coś czuje
Kocha tylko siebie.

Nie będę o Tobie śniła
Bo obudzę się z łzą w oku

Nie będę tęsknić
Bo Ty obwiniasz mnie że Cię nie kochałam

Po prostu tak jak teraz jestem szczęśliwa
Nie pozwolę byś to zrujnował

Zasypiam...
Moje oczy lekko zmrużone zwracają się ku niebu
Będę śnić o Tych co są mi bliscy
Bo oni zamieniają smutek i żal na chwile radości

Więc zamknę oczy i pofrunę do Krainy Marzeń Sennych
By budzić się z pełnią optymizmu
I wierzyć że to co skrzywdziło
Już mnie nie dosięgnie.
Katarzyna Oberda

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc to jest wiersz z serii "ekstra mocny".   z Twojej serii i w Twoim stylu.   to mroczna, apokaliptyczna wizja samotnej śmierci na pobojowisku, gdzie ostatnim świadkiem rozpadu świata i człowieka staje się tylko żerujący kruk.   świetny !!!!!
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam ponownie - wszystko o/k - jesień kalendarzowa i życiowa                                 nie dokucza - jest w sam raz - oby tak dalej -                                                                                           Pzdr.uśmiechem.                                 
    • Witaj - Bezsenność siedziała naprzeciw. Milczała. Wiedziała wszystko. - pięknie to brzmi - wiersz na plus - ma klimat -                                                                                       Pzdr.jesiennie.
    • @Waldemar_Talar_Talar piszę, żeby może już nie gubić oczek i ludzi na swojej drodze. Zajęta ogarnianiem siebie, tracę innych z czucia. Ale to może moment przesilenia? Co u Ciebie Waldku? Jak się czujesz? 
    • @Migrena Idziemy - a czas nie ma odwagi nas dogonić. Wszystko w nas jest początkiem: szeptem, który dopiero chce być słowem, uśmiechem, który staje się światłem. Pięknie to napisałeś jest to kwint esencja wiersza. Czas który który przeistacza się w światło - jest Światłem, a jednocześnie współkochankiem który "nie ma odwagi nas dogonić", rywal czyhający na nasze potknięcia nieubłaganie kroczący za nami, aż do końca życia. Niosącym bądź będący boskim światłem poznania. On jest za nami i przed nami w zakrzywionej linii czasu. Bo za nami spowalnia, a przed nami w sensie życiowej podróży, powracamy do wcześniejszego punkt zakreślając pętlę czasową. Jednym słowem nic nie dzieje się bez przyczyny i tylko nasze decyzje powodują określone skutki odłożone w czasie. I tak jak nie mamy wpływu na czas na nieszczęścia na zdarzenia które mogą nas z czasem dopaść, mamy wpływ na „miłość” zawartą w prostym słowie „jesteś”. Trzeba ją pielęgnować by czas nam jej nie odebrał - wzruszyłeś mnie!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...