****

[Katarzyna Oberda]

Sen

Kiedy na niebo jak panna pełna gracji
Wkracza noc
I gdy gwiazdy złocą się niczym skarb
Nie mogę zasnąć
Nawet gdy wiem że beznadziejnie czekam na Twój telefon
Gdy uświadamiam sobie coraz bardziej
Kim jesteś...

Może Ty nie umiesz kochać?
A może boisz się że los się odwróci i to Ciebie ktoś zrani?
Tak-albo nie
Odpowiedz sobie we własnym sumieniu...

Może Ty wiesz
Że już się od Ciebie oddalam
I jestem coraz bliżej
Me serce-nie potrafi bo zranienia ze strony bliskich się nie zapomni
Tak jak miłości do nich ...

Śnię? Opuszczasz mnie już całkowicie
Żyjesz i idziesz swą drogą
A ja po prostu muszę pozwolić sercu zapomnieć
Choć nigdy tego nie chciałam...

Jak smutna jest ta prawda
Którą zrozumiałam w przeciągu kilku miesięcy
Twoje serce o ile coś czuje
Kocha tylko siebie.

Nie będę o Tobie śniła
Bo obudzę się z łzą w oku

Nie będę tęsknić
Bo Ty obwiniasz mnie że Cię nie kochałam

Po prostu tak jak teraz jestem szczęśliwa
Nie pozwolę byś to zrujnował

Zasypiam...
Moje oczy lekko zmrużone zwracają się ku niebu
Będę śnić o Tych co są mi bliscy
Bo oni zamieniają smutek i żal na chwile radości

Więc zamknę oczy i pofrunę do Krainy Marzeń Sennych
By budzić się z pełnią optymizmu
I wierzyć że to co skrzywdziło
Już mnie nie dosięgnie.
Katarzyna Oberda