proszę

[Witold_Adam_Rosołowski]

jest we mnie spokój
jak w otwarciu toni
deszcz siecze wodę
pędem – na sto koni
wpośród parskania
jezioro jak skała
trzyma się w rozpuchu
od wybuchu z dala

jest we mnie cisza
jak w podwodnym świecie
mrok oczyszcza mierność
w milczeniu … w sekrecie
rośnie panteon
mej wiary w niewiarę
nad raf koralowych
nad zwietrzałe fale

jest we mnie męskość
jest kobiecość moja
są dziecięce myśli
ludzi cała chmara
jak na obrazach
bosha – każdy krzyczy
wpół tych niebogłosów
zastygli tkwią w ciszy

jest we mnie światło
promień wszędobylski
z chędogich myśli
nanosi zapiski
o tym jak było
jak będzie – zawczasu
światło tli mnie – żywi
proszę – nie hałasuj

[Maria Anonym]

Hi Adam!nie wiem do kogo tyczy sie to nie halasuj? wyglada na to ze bronisz w sobie ciszy ,spokoju ,swiatla itd.boisz sie jednak zaklocen z zewnatrz, no nie wiem czy na taki komfort mozemy sobie w zyciu pozwolic? chyba ze sie calkiem odetniemy jak np. Derwisze ...,oni wiedza jak zachowac te wszystkie atrybuty (((;
ladny wiersz, pozdr, M+A

[Witold_Adam_Rosołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tak Mario - cos w tym jest - tylko ze Derwisze chcac sie wyciszyc chyba strasznie na zewnatrz halasuja - a mi raczej chodzi o rodzaj anihilacji zewnetrznej (czyli o implozje) z tym halasowaniem - male te tlumaczenie jak ta cisza

pozdrowko W_A_R

[Maria Anonym]

nie wiedzialam ze Derwisze Halasuja na zewnatrz ,jak to pogodzic? nie sadze ze choleryk moze zachowac te wszystkie atrybuty? do tego potrzeba skupienia zastanowienia i ciszy zarowno wewnetrznej jak i tez zewnetrznej ((; a ty masz?

[Witold_Adam_Rosołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

mysle ze mam - ale jesli ktos na zewnatrz moglby pewnie wyrazic to dokladnie - bo to co zmienia sie wewnatrz to krazenie mysli, krazenie ... a z tymi derwiszami to tak mi sie tylko wydaje - nie widzialem - nie slyszalem - ktos tu na tym portalu juz wspominal o nich

Mario - nie rozumiem wyrazu "choleryk" - nie gniewam sie jesli to do mnie - wybacz - jesli takim mnie odbierasz

pozdrowka W_A_R
ps. brak polskich znakow diaktrycznych - tez prosze o wybaczenie - powod - komputer przy ktorym teraz siedze

[Maria Anonym]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ach przestan ty wszedzie przepraszac za te znaki! bo ja zawsze zmuszona jestem pisac bez nich i mi glupio...
wyraz choleryk nie odnosil sie w zadnym razie do ciebie, przepraszam jesli tak odebrales ):

[Witold_Adam_Rosołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mario - nic nie szkodzi - tak tylko spytałem

pozdrówko W_A_R

[Roman Bezet]

No, no. Panie WAR - darujmy sobie pierwsze 2 zwrotki (no może półtorej, wszak "panteon/ mej wiary w niewiarę" to jest cóś!). Trzecia jest genialna - dla mnie. Trochę jakby obok siebie Pan ją napisał (z tego co czytywałem w poprzednich tekstach), a może też wziął Pan sobie uwagę, co ja Pan zgłosił Yourkowi, żeby sobą postraszyć? To jest to - co lubię. Jest forma połamana, bo nieważne wszak rym i rytm, gdy śpiewa treść duszy! (męskość-kobiecość i bosch - same me ukochania!). Tylko czy pointa nie jest unikiem? Czekałem na jakiś myślowy finał, a tu skok w bok. Rozumiem to, ale... Pozdrawiam (cichutko...) - bezet.
[sub]Tekst był edytowany przez Roman Bezet dnia 10-04-2004 20:54.[/sub]

[Witold_Adam_Rosołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za te cichutko Romanie - wiersz napisałem w chwili kiedy było co było - głośno jak w "ulu" chyba - stąd ta prośba - stąd te zakończenie - dziekuję Ci też za taką analizę tego mojego pisania i tego co innym piszę - pokręcony ze mnie gość - stąd czasem próbuję umknąć szaleństwu i zastygnąć w pół krzyku - dziekuję za trzecią zwrotkę że Ci się spodobała - pointa jest jakimś tam aspektem uniku - ale samym inikiem nie - przesłałem go na portal i w tym tkwi brak uniku - w tym tkwi serdeczność krainy poezji - to tyle

pozdrówko W_A_R
ps. ale się wymądrzyłem, jeju

[Anna_Maria]

Witku - to jest piękne
nic więcej nie umiem napisać
pozdrawiam
anka (Anna_Maria ;-) )

[Fryderyk Nikolewski]

Gdy zanurzam się w toń wody, wyciszenie jest ogromne, dźwięki dochodzą jakby z oddali...
To samo odczułem przeczytawszy ten wiersz...pośród zgiełku i przesadności świata szukasz ostoi... staje się nią wiersz.
Z białej kartki budujesz sobie warownię, spisujesz życzenia i swój własny kodeks... To jest naprawdę piękne.

Pod względem warsztatowym, wiersz jest nieprzeciętny...

Nic dodać, nic ująć...

[Witold_Adam_Rosołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Aniu - dziękuję za miły komentarz - napisz co czujesz - proszę ...

pozdrówko W_A_R

[Dorma]

Ten wiersz Witku wydaje mi sie jakis nie w Twoim stylu

[Witold_Adam_Rosołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Fryderyku za odczucia po przeczytaniu mojego wiersza. Bardzo to miłe. Najważniejsze dla mnie jest ostatnie zdanie Twego komentarza - ...nic dodać, nic ująć... - jeszcze raz sedeczne dzięki

pozdrówko W_A_R

[Witold_Adam_Rosołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dormo - to ja - a mnie do stylu nie doczepiaj, hihihihi, bo uspokojenia poszukiwałem - hihihihihi - stąd ten wiersz który przeczytałaś - dziękuję za komentarz

pozdrówko W_A_R

[Witold_Adam_Rosołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ewuniu - nie zazdrość - bo się to źle skończy - wiem co mówię - słowo jest w nas - przysiąść obok w ciszy - wiesz o czym mówię i ... nie hałasuj - nie budź fali - dziękuję Ci bardzo za komentarz - dziękuję za światło - które jest zachwytem - które odbieram z Twych rąk - jest ciepłe i uśmiechnięte

pozdówko W_A_R

[Anna_Maria]

Witku-co czuje??? ten spokoj , ktorego wciaz mi brak, wytchnienie, za którym tesknie, i radość bo jest nadzieja , że kiedyś to się ziści
pozdrawiam
Anka

[Witold_Adam_Rosołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Aniu - mi też brak spokoju - szczególnie wtedy kiedy się pisze wiersz i chce się zachować pewną dozę emocji dla siebie - dziękuję za komentarz i niech Ci się ziści co tylko pragniesz - serdeczne
pozdrówko W_A_R

[Tomasz_Tylczyński]

Witam.
Może mój komentarz nie będzie peanem, ale nie o to chyba chodzi...
Napiszę co ja zobaczyłem w tym wierszu własnymi, zielonymi ślepiami i swoim pokrętnym umysłem.
W pierwsze strofce cos na kształt strachu, takiej obawy mimo raczej mocnej pozycji, w drugiej widzę coś jakby kompleks, ukrywanie pewnych rzeczy negatywnych, zasłonę... ta rzecia, to pewne niezdecydowanie, jakby chwiejność, na koniec światło jak natchnienie, i ta prośba o ciszę, o spokój, o pozwolenie na życie po swojemu.
Jak zawsze powtarzasz wiersz autora, interpretacja czytelnika, moja jest taka.
Co ty na to??

Pozdrawiam

KT

[sub]Tekst był edytowany przez tomasz_tylczyński dnia 07-04-2004 14:59.[/sub]

[Witold_Adam_Rosołowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tomku - bardzo ładnie mi wiersz skomentowałeś - ejjj - odkryłeś wiele stron - wiele przestrzeni z krainy Id - dziekuje Tomku - że ktoś we mnie wejrzał jak w lustro - bardzo to pomocne - w końcu sam autor czasem nie potrafi lepeij - stąd ten portal - stąd te komentarze - stąd chyba najbardziej trafną interpretację ustanowiłeś

serdeczne pozdrówko W_A_R