Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Brzmienie


Rekomendowane odpowiedzi

Przytłumiło się brzmienie mego wnętrza,
teraz jakby głęboki pomruk stąd wypływa.
Wsłuchując się w mą otchłań utrwalam się w racji,
że ta otchłań nic już nie skrywa.

Niepokojący dźwięk, którego nie da się w nuty przepisać,
ni to na inny instrument przedźwięczyć,
ciągnie się od światła do cienia
i powoli zaczyna mnie dręczyć.

I nikt nie posłucha dręczenia,
bo nikt nie lubi takiej ciszy,
w której krzyczą samotnicy,
bojący sami siebie się usłyszeć.

Lecz szukają się nawzajem monofonie,
samotnicy, pogłosy i brzmienia,
by uderzyć w bębny i szarpać struny,
łącząc się w pragnienia.

Wiem, że i do mnie przypłynie
głos twój w falach śpiewnych,
więc czekam w niskim tonie,
będąc swych przekonań pewnym.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Oprócz błędu językowego, zauważonego przez Fanabardkę, pozostałe zdania są ciężkie, nienaturalne, kostropate - nie mówimy w ten sposób, to razi nieporadnością, nieumiejętnością wysłąwiania się, np. takie wypowiedzenie:
"Wsłuchując się w mą otchłań utrwalam się w racji,
że ta otchłań nic już nie skrywa."
I prawie wszystkie pozostałe. Przecież nikt w ten sposób nie mówi!
Co to znaczy: "ma otchłań"? Otchłań czego?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie zgadzam się, bo przecież wiersz nie musi być formą prostą. Wiersz to nie mowa, nie wydaje mi się, że jest ciężki i nienaturalny

Ten fragment miałem dobrze skonstruowany, ale coś mi odbiło i przekręciłem, no ale przyjąłem źle i niech zostanie...

Dziękuję za wskazówki i komentarze, pozdrawiam (:
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...