Przez uchylone okno

[Brygida Konia]

Przez uchylone okno
wpada do pokoju zapach
nocnej trawy i kociej sierści.
Nawet jeśli nie otworzę oczu,
to i tak będę wiedziała, że
jesteśmy nadzy, cisi i niewinni;

że jego długie, owłosione ramię
wisi na moim brzuchu
i że unosi się kiedy oddycham;
że lubię kiedy jego palce
trzymają mnie za pierś
jakby to było coś bardzo ważnego,
coś, czemu nie da się zaprzeczyć,
jakby nie umiał żyć bez tego.
/a ja wiem przecież, że umie/

I na chwilę robi mi się przykro,
zanim jeszcze wyjdę przez okno
z pantoflami w ręku;
bo nawet jeśli nie otworzy oczu,
to z pewnością będzie wiedział,
że zostawiam go tu
z zapachem trawnika i pcheł;
i będzie nagi, cichy i niewinny;
i to ta niewinność go najbardziej wkurwi.