Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

blues?


Rekomendowane odpowiedzi

Nikt nie pyta mnie o wstyd
Ten wewnętrzny, płaski ból
Chcecie wierzyć, że mój krzyk
Może rozwiać setkę chmur

W ortografii mej osoby
Nie ma miejsca już na błędy
I choć wieszać chcesz ozdoby
To nie działa na popędy

Jeśli możesz skłamać w oczy
Tępym nożem podciąć krtań
Musisz umieć się przełamać
I powiedzieć: To ja, wstań…

Nikt nie pyta mnie o żal
Nikt go nie zna tutaj, precz
Noszę w sercu stal – dla dumy
Nie spoglądam nigdy wstecz

Jem tę rtęć, tak srebrną jak
W starych filmach, stary świat
Zawsze żyłem sam, na wspak
Kwiat paproci to mój brat

Na zielonym suknie stołu
Biała bila wolno płynie
Szuka swojej łuzy dołu
Czyli kij jej nie ominie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Świetny wiersz! naprawde mi sie podoba az dziw, ze nikt sie nie wypowiedział. Na tle szemrzacych strumyczków, ptasich treli i płaczących kamieni, słodkich słodkości wypada wyraziscie- on o czyms konkretnym mówi. Pogody ducha zycze! pozdrawiam You'll never walk alone...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...