Wstęp do żywotów spisanych

[Borys Maksym]

„ Sztuką jest rozegrać karty po mistrzowsku, kiedy w kieszeniach wokół stolika wiercą się lufy czterech stygnących jeszcze Smith & Wesson”

Papa Georgio

Staruszek nasunął wytarty, farmerski kapelusz na czoło i nie przerywając mruczącego monologu splunął soczyście nie zauważywszy nawet jak żółta, gęsta plama rozpływa się po skórzanym bucie. Zgrabnie obracał między palcami zredukowany do ostatnich granic bytu ołówek, na którym odznaczał się barwny wachlarz czyichś zębów. Konwulsyjny grymas wykrzywił ocienioną olbrzymimi brwiami twarz, rozciągnął szerokie bruzdy czoła, odsłonił biel szkliwa i tylko wprawny pokerzysta doszukałby się w tym spektaklu napięć, pełnego satysfakcji uśmiechu.
Z obrotowych drzwi po drugiej stronie ulicy wystrzeliła smukła, ciemna postać w krzykliwym, cętkowanym na wzór geparda szlafroku. Bezbłędnie zatoczyła wymyślny piruet, po czym ,wytrącając zakupy przypadkowej ofierze, ruszyła cwaniacko w stronę czerwonego Mustanga nie zauważywszy nawet turlających się pomidorów i brzoskwiń. Zanim wysuszona, urzędnicza głowa Edwarda S. uniosła się leniwie by wypluć z siebie czarujący bukiet nakreślonych naprędce epitetów, rozmyta czerwień samochodu znikała na ostatnim widocznym skrzyżowaniu.
Staruszek w skupieniu odprowadził wzrokiem pędzącą plamę, po czym błyskawicznie ocenił sytuację przed drzwiami hotelu. Pełzający na czworaka Edward S. wywołał na jego porysowanej twarzy nową falę radosnych grymasów. Poirytowany urzędnik ścigał swoje zakupy trącane butami przechodniów i według zaleceń swego nowego mistrza Swami Brahmy IV oddychał głęboko miejskim powietrzem.
„Boże pobłogosław ten dzień” wyszeptał staruszek. Nasunąwszy farmerski kapelusz na czoło usadowił się wygodnie pod rozgrzanym murem przyległym do budynku Centralnego Banku Nasienia Dzielnicy Wschodniej, po czym splunął soczyście nie zauważywszy nawet jak żółta, gęsta plama rozpływa się po skórzanym bucie.