Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Piotrze
ciekawie rozwinąłeś, niezła akrobacja ;)
jeszcze się wczytuję
sporo czasowników i tych "odczasownikowych"
gubię się w środkowej strofce
brakuje mi podmiotu do "prowadzi"
pozdrawiam, :)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bardzo mi miło Pani Nataszo.
Pozostaje mi żywić nadzieję że go nie zepsuję podczas rozbudowywania :)
Pozdrawiam
po rozwinięciu też mi się podoba panie piotrze

Dziękuję uprzejmie, jest mi tymbardziej miło
Pozdrawiam
Opublikowano

nie, te ogony raczej nie mają uzasadnienia
wróć z tamtą wersją i może pokaż Stance?
ja sobie wyobrażałam, żeby w tym natłoku czynności
jakoś oddzielić "prowadzą" aby łatwiej było odnieść do tytułu,
po kolejnym czytaniu (i naprowadzeniu - bo ja przy czytaniu zapominam o tytule;)
tamta wersja była sensowna
ale może rzecz w tym aby czytelnik (np taki roztrzepany jak ja) miał jakieś znaki drogowe?;)
chyba za dużo się w nim dzieje (i to jest ciekawe), aby upchać je w równe strofki
a jakby tak więcej enterów?
wiesz Piotrze, ja mam tendecję do chodzenia na skróty ;)
:)))
ps. może mnie wcale nie słuchaj ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Sorry że się wtrącam i daję swoje 'ale'.
Myslę ze wiersz jest ciekawy i napewno trzeba go zmienić.
Nie gniewaj się,ale ja bym go tak napisała;

Cieniem osnuwam się bezustannie.
Szukam okazji żebrząc,
Bo jest mi jej brak.. lub( Bo jestem człowiekiem prawym)
Składam skargi do zrozumienia
Każdej instancji i należnego celu..
Lecz finału brak?..
Wskazuję drogę do wrót,
Bo chcę dociec prawdy..
Świat jest pełen wdzięku i udręki,
Słyszac czas wyczekiwania
Jak burzliwego Tornada.
Czy coś się zmieni?..
Nawet dzwonek w telefonie nie pewny,
Z nieznanego numeru..
Lecz znany jest porządek wszechświata
I da nagrodę cierpliwemu czekaniu,
Dając mu wytchnienie..


No nie wiem?Jak Tobie się podoba?Chociaż powiem że to co w () lepiej mi sie podoba.
Ale to tylko moja sugestja.Można jeszcze go inaczej napisać.
Pozdrawiam milutko
Opublikowano

Nigdy nie mam nic przeciwko wtrącaniu się w utwór.
Czy poprawki uwzględnie to już inna sprawa.
Twoja interpretacja jest ciekawa ale muszę powiedzieć,
że całkowicie zmienia klimat jaki chciałem ująć w utworze.
Drobne zmiany powodują że wiersz już nie przedstawia tego samego.
Dziękuję jednak za wgląd i szczere chęci, może przy innej okazji coś wyjdzie ze współpracy.
Pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



pewnie tylko domyślam się, co wyrażają dylematy peela, ale sądzę, że cierpliwość popłaca i nagroda da nie tylko wytchnienie, pozdrawiam serdecznie R. ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Omagamoga ? :)         @FaLcorN :)  Dziękuję     
    • @Sekrett niezwykłą aurę wiersza stworzyłas. Bardzo ciekawie napisane, cos innego. Powiało świeżością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Migrena czy ja juz kiedyś przypadkiem nie wspominałam, że przestanę czytac Twoje wiersze, jesli nie przestaną mi przeszywać wnętrza i doprowadzać do łez? Naprawdę jesteś mistrzem w chwytaniu za serce tą niezwykle liryczną i romantyczną poezją (z resztą nie tylko tą). Mam wrażenie, że jesteś dyrygentem - dyrygujesz słowami a emocje grają i tańczą w takt.    Przepięknie !           
    • W świetle lampy się huśta trup Turp z kokardką przy szyi Spoglądam na niego On spogląda na mnie Mijam go idąc chodnikiem   Zaciska sine spierzchnięte wargi A wyłupiasto-pustymi oczyma Podąża, za każdym mym ruchem I czegoś weń szuka-może sensu?   Kto by to wiedział, poza nim Ja zaś spoglądam jak on Poddany pod rządzę wiatru Się rzuca na wszystkie strony Wcale ciekawy przypadek   Jaki miał cel tak sie wieszać Sam czyn - ja rozumiem Ale że tak publicznie? Co on artysta, turpista, Szokować przechodniów pragnie Czyż mu nikt nie powiedział Że to tak niezbyt ładnie   Z tej katatonii myśli wyrywa mnie Coraz to widok dziwniejszy Może spazmami, może celowo Macha mi artysta nieboszczyk A twarz mu uśmiech rozjaśnia   Wlepiam weń wzrok i szukam Co go w ten stan wprowadziło Toż tak szczęśliwego człowieka Mi chyba nie było widzieć dane Zazdrość, aż człowieka chwyta No w ten ponury poranek Tak byś szczęśliwym - wręcz zbrodnia   Z czego sie cieszyć? Po jego twarzy Nie widzę nic, lecz lina mu sie Rozrywa i spada niezgrabnie Lądując w kałuży, po czym znika   Ja zmieniam kierunek podróży Podchodzę gdzie on się rozpłynął I po raz pierwszy od dawna zdziwiony Kwestionuje czy umysł mam zdrowy   Ostatnio dość ciężko mi było o sen A tym bardziej o spokój, Może przez pogodę, może zmęczenie Moje podsuwa pijackie paranoje?   Nie wiem, to chyba szaleństwo By widzieć szczęśliwego trupa Niepokój mnie chwyta za duszę   Ale bardziej niż zdrowie Przeraża pytanie - czy kiedykolwiek Będę tak wolny, wolny i szczeliwy jak on w tej kałuży?
    • Tao De Dcing / 道德經 dział trzeci   nie mądrz , ludu nie skłucaj nie przeceniaj zdobytego dobra, ludu nie wymuś grabieży. nie okazuj żądzy, serca nie trwoż. jest mądry przywódcą, otwiera serca, spełnia ciała łagodzi ducha, umacnia postawę stałym sprawia lud bez wiedzy bez żądzy. sprawia wiedzących nieśmiałym czynem też czyni bezczynnie, więc braknie dowodzenia .      

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

             
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...