Bartosz Czarnotta

[Bartosz Czarnotta]

Wszystkim tym, którzy czują się
samotni wśród tłumów

Wezbrana rzeka snów dziwacznych
duszę mą zalewa
usta drżące
przybliżam
do źródła
rozkoszy największej
głowę schylam-
ciało chce wtopić się w zniszczenie
(czy ty naprawdę pragniesz zniszczyć to, co przez trzy lata
budowałeś z takim mozołem…?!)
spalić w ogniu największego pohańbienia
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Diabeł tak długo i uporczywie
wklepywał do głowy nową tabliczkę mnożenia
że w końcu
stała się ona
moim wnętrzem

Nie znam żadnego skutecznego lekarstwa-
trzeba poddać się
nurtowi płynnego, niewidzialnego
ognia…

Chciałbym…-
nie mogę napisać nic więcej
(ukamieniują-
tak jakby sami byli bez winy)

Chociaż
czy można zdradzić
splugawić ciało swoje
do tego stopnia
że minister Beck
(chociaż już dawno w grobie leży)
gorzko zapłacze

Czy powinienem
położyć się obok
ciała
tej właśnie góry mięsa
której kolory to jednocześnie
biały i czarny
krwistoczerwony i błękitny?

Jedna strona
(w jej szeregach między innymi
dwieście tysięcy cherubinów
pięć księstw anielskich
Najświętsza Maryja Panna
Bóg Wszechmogący)
krzyczy:
Ratuj się!
Nie napiszemy „Mane-Tekel-Fares”
jeśli świętej przysięgi dotrzymasz!

Druga
(reprezentują ją: Epikur wraz z uczniami oraz kontener z ogromnym ładunkiem rozkoszy)
woła:
Obejmij ukochane ciało
z czoła Przyjemności
odpędź troski wszelkie
usta ucałuj
przestań istnieć samodzielnie

Którego głosu wysłuchać?
Czy tchnienie rozkoszy

przyjąć…?
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
chcę przytulić się
do ciała wątłego
pieścić twarz różową
całować skrzydła kruka
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ __ _ _
w akcie desperacji
wyważam ogromne wrota
prowadzące do
przedwiecznego skarbca Afrodyty…

Tak naprawdę
moim przeznaczeniem
jest chyba
włos przyniesiony przez jaskółkę
(o ile istnieje magnetyzm serc)

A może to tylko
złudna nadzieja
Lęk
przed pohańbieniem z woli Pana?
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
w duchowej spluwaczce
coraz więcej
nierealnej krwi i ropy

Niechaj meteor oświecenia
spadnie na spękaną powierzchnię
mego umysłu!

Nie pozwól, Panie
by Bartosz Czarnotta
stał się areną
przedwczesnej Apokalipsy
Usuń z mojej drogi
najbardziej zagmatwane
węzły gordyjskie-
nie podołam wszystkim zadaniom
(mam dopiero 16 lat!)

Błagam
przychyl się do mojej prośby-
może wtedy powiem
Fiat voluntas tua!

[Bartosz Czarnotta]

Tytuł tego wiersza powinien brzmieć "Rozterka". Obecny jest wynikiem mojej pomyłki.