Wieczorem

[slawomir_zeromski]

zawsze zasypiamy w spokoju
sny się lekko kołyszą na powiekach
nasze myśli wędrują po niebie
duchy patrzą na nas
oczyszczający deszcz wciąż pada
szum fal wycisza ciało
statek płynie do portu
wszyscy aniołowie fruwają
cisza i piękno kołyszą liście
ich drzewa zapuszczają korzenie głębiej
słońce oświetla nasze twarze
widać na morzu linię horyzontu
i ziemię do której zmierzamy
jutro będzie kolejny dobry dzień
***
miłość cieszy najbardziej

[slawomir_zeromski]

zachęcam przed krytyką przeczytać 9. rozdział Księgi Mądrości ze Starego Testamentu.

miłego dnia!

[url]http://liryki.pl/[/url]

[MARIUSZ RAKOSKI]

Taa, ładny wierszyk, serio...tylko, dlaczego na końcu ten horyzont?! Horyzont to wprawdzie granica, ale granica, która non stop się rozszerza, i jest dla człowieka nieosiągalna... pachnie mi tutaj trwogą ontologiczną, he. Pozdrawiam

[M._Krzywak]

Szkoda, że to nie utwór literacki tylko frazes na frazesie okraszony banałem.

[Oxyvia]

"zawsze zasypiamy w spokoju
sny się lekko kołyszą na powiekach
nasze myśli wędrują po niebie"

Tylko te trzy wersy są dla mnie dość ładne (ale bez zachłystywania się). Reszta - patrz: opinia Michała Krzywaka. Niestety.