Znajdź Swe źródełko

[Gaudium cum pace]

Usychasz
Brak wody , pustynna mara
Nie ma oazy , niema cisza
Pustka
Słoneczny promyk , oczy przymrużasz
Uciekasz
W swój samotny cień
Odbicie człowieka , klęska życia
Twa obojętność , szaruga
Krążące demony , jak sępy czekają
By dostać kawałek mięsa ... duszy
Powolny zgon
Suche łzy , cierpienia
Egzystencja dobiega końca
Cień zachodzi
Szkielet zostaje
I dalej
Usycha


Z prochu powstałeś
i w proch się obrócisz

[nita]

bardzo ladne zakonczeine, aczkolwiek wg mnie wiersz nie powinien skladac sie z wciaz z pojedybnczych emocjonalnych wyrazów.. odrzucają mnie wiersze w stylu "placze, krwawie,boli" Ale i tak ladnie ;-) i to przez zakonczenie glownie :P I przez to ze widac ze wiesz o czym piszesz...

[Margaret Floral]

Ciekawa puenta, jednakże treść jakaś taka sucha - przydałoby się trochę refleksji. Rozumiem, że to liryka opisująca, ale jednak to ta liryka i kilka głebszych emocji dobrze by zrobiło. Mam też kilka uwag. Po pierwsze, przed przecinkiem nie ma spacji - tylko po nim. Po drugie, trochę mi rytm szwankuje. Nie wiem czy tylko mi, ale coś jest nie tak. Dziwnie sie po prostu czyta. Może to przez nadmiar znaków interpunkcujnych? Wiersz jest po to, by dać czytelnikowi pole do zastanowienia, gdzie zdobić pauzę, zatrzymać się, itp. Gdzie niegdzie te znaki mogą być, ale pamiętaj - co za dużo, to nie zdrowo.
Powodzenia