Na moje pokuszenie

[Lilianna Szymochnik]

Nie kuś,że mnie,na pokuszenie bodajże ty dziewczyno
do grzechu z wdzięku z ciała,tym to czarujesz moje oko
roztapiasz lody z tej kry idącej w zapory,tyś rada o wiosno
zmysłami igrasz z karuzeli,tymi wersami miody ustom w wokoło
słowami rzucasz,tak z uśmiechem ponętnym w seksapil raj kobieto
słońcem rozpalasz żary w ogień,w tym szczytom sięgającym w niebo.

Wybuchnął wulkan kraterem z burzami wiatrem powiało
źródłom wybijały gorące gejzery żywiołem a wszędy szalało
gromy uderzały w rytmie melodii walcami sercu moim i tańczyło
trzęsienie ziemi wnętrzu w huśtawki z burzanami falom z mocą bujało
wszędzie goniły z nurtami porywcze prądy z wirami okrutnie oj zakręcało
Amor naciągał w ten łuk kochankom,swoje złote miłości strzały,ten o ladaco.

Któż mi zabroni śnić o tobie i o mnie,tym kolcem jesteś ty różo
wabiąc motyle w tą słodycz spływającą,a moje żądze bijąc w ciało,
w tymże łonie natury z łąki,to kwieciem wabiącym gajem,mi zapachniało,
z tej majowej konwalii i w bzie objęciom z ręki bezwolnie,mnie w to porywało
mąciło się w głowie,z tej perfumerii odurzeniu w zalotne pocałunki,mnie dotykało,
ale trzeźwy umysł strząsnął z siebie ułudny oczom miraż z fatamorgany to zjawisko.