Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Po śladach chodzę,
po łące, po wodzie, po chmurach,
po lazurowym niebie,
gdzie monumenty tajemne.
Byłem w czeluściach, ostępach,
nigdzie nie widzę, nie słyszę ciebie.
Gdzie jesteś przeznaczenie ?
Tylko ten niemy, niesłyszalny trzask
daje znać o sobie i chwieje rytmiką.
I słowa z bólu nie kwitną.
J

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie wiem czego nie lubi poezja,
trudno z nią
Wiem natomiast, że subiektywizm
czytającego nie zawsze musi
być wyrocznią.
Ale uwagę przyjmuję i dziękuję za nią.
Również życzę zdrowia duzo. :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziewięć wersów mówi o tym dlaczego słowa nie kwitną, ne kwitną z bólu
(może za mostkiem, może po utracie bliskiej osoby ,a może z innego powodu - przeznaczenie w wierszu to taki enigmatyczny wtręt), a mogłyby skoro ostatni wers o tym mówi.
Tyle wyjaśnieniem. ;)
Pozdrawiam cieplusieńko bo przy kaloryferze akurat siedzę .
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie wiem czego nie lubi poezja,
trudno z nią
Wiem natomiast, że subiektywizm
czytającego nie zawsze musi
być wyrocznią.
Ale uwagę przyjmuję i dziękuję za nią.
Również życzę zdrowia duzo. :)

:) prawdziwa poezja umie mówić, a kiedy to robi nie trzeba szukać klucza do jej słów :)
poprzedni wiersz pana dużo lepszy :)

jeszcze raz miłego :)))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A ja uważam, że po cichu i zwolna, i w poezji wszystko wolno. Niech mi ktos pokaże taki paragraf w jakimś kodeksie, a trochę skokiem lub bokiem, można go ominąć, aby wyjść na swoje.
Nie radziłbym szukać przeznaczenia, bo ono jest jak strzała wypuszczona do celu, wystarczy powiew wiatru, lot trzmiela, gradu struga i jego linia się zakrzywia. Tym sposobem nie spełnia się celowniczego przysługa.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A ja uważam, że po cichu i zwolna, i w poezji wszystko wolno. Niech mi ktos pokaże taki paragraf w jakimś kodeksie, a trochę skokiem lub bokiem, można go ominąć, aby wyjść na swoje.
Nie radziłbym szukać przeznaczenia, bo ono jest jak strzała wypuszczona do celu, wystarczy powiew wiatru, lot trzmiela, gradu struga i jego linia się zakrzywia. Tym sposobem nie spełnia się celowniczego przysługa.
Pozdrawiam.

Wiersz nie jest wysokiego lotu, ale Twoje słowa są tym czym lek dla potrzebującego .
Dziękuję za nie i również ciepło pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A ja uważam, że po cichu i zwolna, i w poezji wszystko wolno. Niech mi ktos pokaże taki paragraf w jakimś kodeksie, a trochę skokiem lub bokiem, można go ominąć, aby wyjść na swoje.
Nie radziłbym szukać przeznaczenia, bo ono jest jak strzała wypuszczona do celu, wystarczy powiew wiatru, lot trzmiela, gradu struga i jego linia się zakrzywia. Tym sposobem nie spełnia się celowniczego przysługa.
Pozdrawiam.

rutyną stało się komentowanie wypowiedzi zamiast wierszy.
a może zamiast nich będziemy pisać same komentarze, będzie ciekawiej :)
miłego :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie wiem czego nie lubi poezja,
trudno z nią
Wiem natomiast, że subiektywizm
czytającego nie zawsze musi
być wyrocznią.
Ale uwagę przyjmuję i dziękuję za nią.
Również życzę zdrowia duzo. :)

:) , a kiedy to robi nie trzeba szukać klucza do jej słów :)
poprzedni wiersz pana dużo lepszy :)

jeszcze raz miłego :)))))


"Nie wiem czego nie lubi poezja,
trudno z nią "

No właśnie, bo "prawdziwa poezja umie mówić" - przecież o tym mówię !!! ;)))
miłego nawzajem, a jakze ;)
Opublikowano

"A ja widzę to coś w tym wierszu. "
Może dlatego, że SIEDEM to liczba magiczna?...
A może podobnie Anno patrzysz, nie wiem, ile to jeszcze rzeczy nie wiem .O przeznaczeniu można pisać rymy lub nie. Można o miłości, lub o krwi niewiniatek. Mozna niczego nie napisać.
Pozdrawiam:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...