Homo viator

[Wujek_nab]

Koczujemy na dworcach
Na mrozie w skwarze
Obok nas i z nami tylko wierne bagaże
A w nich wspomnienia
Kilka par brudnych spodni
Nie dopite szampany
Na szczęście
Podkowy
Czekamy
Na siedząco na zimnie
Najedzeni i głodni
Namaszczeni przez czas
Przejezdnych, przechodni
Pod wiatami na deszczu
Na peronach i nogach
liczymy wspomnienia w pustych dialogach
czekamy
na czas na pociąg na siebie na życie
snujemy marzenia grudniowym świtem
oparci o okna
rozdzieleni na przedziały
bez celu bez wiary tak stale czekamy

[kaja- maja]

Witaj,no powiem tak;że tak jest ale wiesz!
Chcę powiedzieć no nie wiem czy mnie zrozumiesz?
Ale dorośli to dorośli,szkoda mi tylko małych dzieci.
Gdy nocą na dworcu PKP,
Przechodzę i widzę maluśienkie twarze,
Owinięte w beciki,leżące na posadce!.
I myślę?
Czy urodziłem się po to,
Żebym niemiał swojego łóżeczka?
Co mnie za przyszłość czeka?
W tym zaduchu,w tym smrodzie.
Czy w zimnie?.
Kto mnie ogrzeje!
Zimno mi!
Oj,albo jak dzieci proszą o bułkę.
Oj nie mogę. Piękny wiersz i myślę że każdy powinien się nadnim zastanowić!
Sorry za będy jakie popełniłam.Pozdrawiam