Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

na kropli zapisanej twoim odbiciem
dorysować próbuję moją postać
nie mieszczę się w jej płaszczyźnie
a ten kawałek mnie
w ogóle nie pasuje do układanki

fanatycznie rozmazuję kroplę na szybie
wilgoć wchłania się w opuszki palców
i dryfuje neuronami

w głębinę oceanu

gdzie mieszkasz

syreno

***

pokornie słucham wiatru
co gra na trawach
pieśń poranka

posłuszna głosowi
z głębi
wtóruje
śpiewom ptaków

cichutko powtarzam
słowa co splatają się
się ze łzą
i muśnięciem twojego policzka

***

...i pognam za tobą przez błonie
jak wariat z mokrą głową
swym oddechem ogrzeją mnie konie
i poniosą w dal ze sobą...


i dosięgnę chmur co nad wzgórzem
zawisły dziś od rana
i deszcze karmią tam różę
a ty miłością mnie kochana…

Opublikowano

Witaj,ładny wiersz jak dla mnie,ale zmieniła bym to jak napisałaś "i muśnięciem twojego policzka',na
'I muśnięcie Twoich ust'.I zamiast koni napisała bym'Swym oddechem ogrzeje mnie Twoje serce i poniesie ze sobą w dal'
I na samym końcu jak piszesz'a ty miłoscią mnie kochana'
Napiasała bym
'A Ty miłością mą kochana'.
Sorry,ale sróbuj przeczytać go tak ja Ci podpowieziałam?
Nie musisz,Pozdrawiam

Opublikowano

Kaja-maja
trochę a może nawet bardzo
zmieniłaby się wypowiedź
pod wpływem proponowanych zmian

miłośc rodzi się przed muśnięciem policzka
usta, gorące usta, nawet muskajac-
spala tę niesamowitą atmosferę tajemniczości uczucia


konie? to nie serca!

czasami warto pomyśleć
dlaczego autor "wciska' nam takie nie inne zwierze


co do formy gramatycznej
ona karmi GO miłością więc "mnie"


karmienie MĄ miłością świadczyłoby o miłości nieodwzajemnionej
***
Pozdrawiam.

Opublikowano

Tak,masz rację.
Ale każdy inaczej to odbiera.Nie powiedziałam że Twój wiersz mi śię nie podoba,bo jest n aprawdę ładny.Dla mnie mogło by to też być w mojej wersji.
Koniec bym zmieniła'Bo TYś MIŁOŚCIĄ MĄ KOCHANA'.
Bo to miałam na myśli.Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ach ten

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      :) kiedy się pojawi:)
    • @andreas ....och proszę pana dobrą poezją zapachniało...a pani mi  mówi że Przybora ....Osiecka to mało za mało i dalej Pan śni............nie myślałam że się rozczulę słowem dziś....podoba mi się ta tęsknota''...tęskniący tęsknią.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Dla mnie to i ten rzeczywisty dużo za duży i nie do pojęcia.
    • nie byłeś grzecznym chłopcem rączy skoczku z kieszeniami pełnymi kruchych brył soli morza martwego kiedy sprawdzałeś jak długo wytrzymają zanim się rozpadną zanim rozpuści je wilgoć rąk   bo nie miałeś rąk które mogłyby coś utrzymać a jeśli tak to tylko ciężar ostrości bruku który nie należał do ciebie lecz do tych którym go wykrzyczałeś   w tym pasie suchych blasków łagodnych zim obietnic których nikt nigdy nie wypowiedział na głos gdzie ziemia wstrzymanego oddechu niosła cię w sobie jak błąd który nie zdążył stać się pomyłką ale też nie został naprawiony   i nie badałeś spękanej skóry ziemi przez czujne oko lunety bo ona patrzyła na ciebie a ty nie miałeś czasu ani szans na patrzenie w tej przestrzeni gdzie nie było przestrzeni na rozciągnięcie wzroku między punktem a punktem nie było dzieciństwa które można by wziąć do ręki i sprawdzić czy zmieści się w drobnej dłoni   bo zanim zdążyłeś zacisnąć pięść już byłeś kimś innym albo cię nie było
    • To się przecież nie dzieje nie dzieje się naprawdę mam taką cichą nadzieję nadzieję mam na prawdę wcieram słońce w me oczy ono się żarzy i parzy zdjęcie utulam umieram umieram po tysiąc razy. Patrzę się w portret czule Twe piersi palą gorące mówisz do mnie i mówisz a śmiech Twój płynie bez końca głowa mi pęka od wspomnień krew zastyga mi w żyłach to pamięć wraca do głowy ulotna odtwarza się chwila I trze mój palec bezwiednie kształty na Twoim odbiciu a kciuk roluje roluje papier na moim życiu w proch już starłem Twe piersi uśmiech ramiona i minki nie ma już Twojej buzi nie ma już mojej dziewczynki. I ciągle trę fotografię i ciągle nie mam Cię dosyć na ziemię ścinki się sypią jak skała roztarta na proszek miotają mną puste wspomnienia w głowie pojawia się zamęt rwą się ulotne chwile w rękach zamykam testament. I widzę przede mną czuły jasny marcowy poranek zdjęcie to popiół na stole już nie mam Cię w ręce kochanie wiatr rozwiał proch po stepie obraz zwykłego żywota twarz się za mgłą spowiła ... zastygła chwila ulotna.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...