Niepotrzebne słowa

[Ernest Krociel]

W krainie elfów świetlistych
Troli okradających upragnione czerwienie
Księżniczek przeźroczyście
Obecnych w swoich komnatach
Dzielnych rycerzy żelaznych
Obsypywanych pierzem zuchwałym
Książąt przyrośniętych
Pod kawalkadą westchnień i uwielbień
Do samych siebie
Niepotrzebne jest słowo

Tu wszystko smakuje i pachnie
Tęczową nieuwagą
Znieruchomiałą na widok Boga
Obciążone najlżejszym spojrzeniem
Nie wątpią w sens własnego istnienia
Poukładane bitwy i romanse
Trącają w policzek swą banalnością
Ale trzeba, trzeba oszczędzać
Zawroty głowy i gorączki
Bo jak mydlana bańka
Spierzchną i pękną
Unoszone na wietrze
Melodyjnym śpiewem

Tu niepotrzebe jest słowo
Szperanie zatwardziałych
Głosicieli nowin i cudów
Okalających wszystko
Podmuchem niewyspanych oczu
Tu niepotrzebnie obowiązuje
Związek między nad i pod
Po co?! Do jasnej cholery, po co?!

Tu potrzebne jest tylko NIC
Odmierzone lśniącą wstęgą
Zmartwychwstałego SŁOŃCA