Mędrzec

[Wilkołak]

Dzień... Noc...
A po środku ja.
Głowa... Stopa...
I we wnętrzu dusza.

Milion Wspomnień... Kilka marzeń...
A w środeczku multum zdarzeń.
Piękne chwile... Serce krwawe...
Gdzieś z pod żeber nóż wystaje.

Ból Cierpienia... Uśmiech szczęścia...
Gdzieś pośrodku spotkasz mędrca.

Noc umiera... dzień sie rodzi....
Gdzieś zaginął tamten młodzik.
Nie ma głowy... nie ma stopy...
Nie ma duszy pośród kości.

Kilka wspomnień... lecz bez marzeń....
Nie ma nawet pustych zdarzeń.

Piękne chwile... lecz bez serca...
Krzywe żebro od pęknięcia.
Bez Cierpienia... i bez szczęścia...
Lecz ja wciąż widzę tam mędrca.

[dag mag]

Nie potrafie oceniac technicznie wierszy ? Jesli sa one jakims kawalkiem lustra w ktorym moge sie przyjrzec staja sie mi po prostu bliskie . Ten nie jest mi obcy :)
Bardziej niz rymy , wciaga mnie umiejetnosc ubierania mysli w slowa :) Moze dlatego bardziej naturalne wydaja mi sie wiersze biale ? Dla mnie maja one mniej sztucznosci w sobie ?
Plodnej kontynuacji zycze :) Bede podgladac .

[dorota komar]

wiersz podoba mi sie , jest w dobrym rytmie...rymy dobre , ogolnie podoba mi sie temat wiersza

[Katarzyna Bielińska]

Odnośnie rymów.... Jak już gdzieś pisałam, nie sztuką jest napisać dobry wiersz biały, sztuką jest napisać dobry, rymowany wiersz, gdzie wszystko ze sobą współgra, tworzy jednolitą całość. Używając rymów nie jest łatwo dobrać słowa tak, żeby nie pogubić się w tematyce, nie utracić charakteru wiersza... A Wilkołakowi udaje się to znakomicie:)

[dag mag]

Katarzyno , napewno masz racje . Mozna podziwiac talent i cierpliwosc w harmonijnym wierszu :) Choc moze wszystko zalezy chwilami od tematu ? Sa tematy w ktorych regularne rymy odbieraja im swego rodzaju glebie , nadaja powiem , takiej banalnosci ? To oczywiscie takie subiketywne odczucie :)
Pozdrawiam.