kochankowie porannej rosy

[piotr640924]

czy poczujesz to kiedyś jak ja?
czy nadzieję jeszcze mieć mogę?
przecież wiesz , że w mej duszy hula jak wiatr,
przecież wiesz....ja bez Ciebie nie mogę,
taki nikt jestem dzisiaj bez Ciebie,
taka marność , co ja dziś pocznę,
moja miłość hula jak wiatr,
Ty kierujesz ją na ścieżki boczne,
w tych ścieżynkach ja błądzę ja wiem,
latarenki ledwo przyćmione,
nie chcę tułać sie w krainie mgieł,
ja tak pragnę te oczy wyśnione...
jak powiedzieć co zrobić byś ty,
choć przez jutro ze mną za rękę,
mówisz kodeks mnie trzyma - ja wiem,
ale poczuj ,że kodeks niezmiennie,
ludzi trzyma juz tak od lat,
a spełniają się i to wzajemnie,
jak straceńcy co żyją za dnia,
jak przystało zgodnie z innymi,
a gdy wieczór zapada jest sen,
napawają się oczyma swymi,
i dotykiem i ciepłem swych ust,
i tym drżeniem co zwykłym nie dane,
księżyc świeci im przez całą noc,
krople rosy poranki kochane.
spróbuj poczuć, spróbuj choć raz,
może odchłań pisana nam będzie,
może sen ważniejszy niż dzień,
może Boga zobaczysz we mnie?
ja tak pragnę, tak czuję to dziś,
otwórz serce niech ciepło zobaczę,
co wieczorem w płomyku świec,
zacznie bić zupełnie innaczej....
a na ścianie Twój cień i mój cień,
tańczyć będą wtulone,
a spojrzenia snują jak cień,
i ścieżynki nie są zamglone,
mówisz kodeks - ja wszystko to wiem,
ale w życiu jest kodeks ważniejszy,
byś ty pierwsza była dla mnie po dniu,
a dla Ciebie bym ja był pierwszy.


warszawa; 31.12.06r