prawdziwie zobaczyć i poczuć.

[Wanilia M]

Usiąść
najlepiej w fotelu.
Może być bujany...
Spojrzeć przed siebie,
do góry,
w dół,
dookoła.
Zobaczyć.
Tak naprawdę,
prawdziwym wzrokiem.
Świat.
Ten własny, mój.
Jak fruwa wokół mojej głowy.
Gonić go wzrokiem,
kiedy wznosi się i szybuje w przestworzach.
Jak ukrywa się pod każdą falą w morzu,
ściga się z obłokiem.
Popłynąć razem z nim,
uchwycić wiatr w żagle,
poczuć na twarzy jego moc.

Niech zawirują w źrenicach kolory !

Włosy niech szybują gdzieś z tyłu.
Nie zgubią się.
I sukienka.
Smutki, rozłożone na szerokość ramion,
uciekną przed wiatrem.
Poczuć na ustach
smak pocałunku od życia.
Być w centrum świata,
tego własnego, mojego.
A jednak krążyć po jego orbicie,
z całych sił,
na przekór czasowi...
Śnić.
Na jawie.
A jednak pamiętać.
Po prostu - pamiętać...