Nostalgia

[Karol Samsel]

marzyłem o bałtyku jesiennym
gdy cichną zegary pachnące olchą
odsłaniają się tajemnice
a deszcz gęstnieje w żyłach

byłem pewny że napiszę elegię
aksamitnie rozłożoną na piasku
wiotką jak całun w rękach umarłego
albo jak kosmos muskający twarz

myślałem o wioskach rybackich
obtłuczonych kościelnych madonnach
cuciłem przestrzeń gospodarstw
która mdlała mi w rękach

rejsy pasażerskie wiodły
mnie od ziemskiej prawdy
do wodnego kłamstwa czarne
ubranie dygotało na skórze

dopóki śmierć nas nie rozłączy
szeptały podłogi statków

11.03.2007r.

[Tomasz Obłuda]

a ten mi się nie podoba,nie lubie takiej ckliwości.ehhh poeta.Ale co wiersz dobry nie.

[Karol Samsel]

Choroba wieku. Dzięki. Pozdrawiam serdecznie.

[Kallina Marsówna]

Nie wszystkie wiersze to poezja. W tym wierszu poezja znajduje się w każdej literce. Poetą nie może być każdy, nie wystarczy pisać wiersze. Tobie się udało być poetą.
Pozdrawiam

[Karol Samsel]

Bardzo dziękuję. Przesyłam pozdrowienia.