Wiosna

[redis]

Ptaki dumne strącają z drzew chłód,
Cień sopli topnieje jak waniliowe masło
I rozlewa się w wodne podróże.

Kolące tratwy zdejmują nawet róże.

Gniazda rozbierają się ze szczypiorku,
Jak cebulki z porannej rosy,
Ukrytej w sejfach szyfrowanych pąków.

Ostatnia łyżwa tnie ziemię
Na chrupiące bułeczki i rzodkiewki.

Skiby oddychają ciepłym wiatrem,
Bocian szybuje już białym statkiem.

Zimy cukier na parujących krach
Zmiata w czerń rozpuszczalnej kawy.
Nawet stare konary rozpychają przestrzeń
Zeszłorocznego mleka, tak dla zabawy.

Wszystko, krząta się , biega i czeka
Na wędrowne żółte jajo,
Na coraz większe – rozebrane już z daleka.

I ja rozpinam oddech jak żagle ,
Stojąc na podmiejskim skwerze,
Lecz dla zielonego podkreślenia,
Że w apokalipsę już nie wierzę.

[Alicja Red]

dla mnie swietny. wiosenny taki.
Pozdrawiam serdecznie

[zak stanisława]

szczypiorkowo,

[Bogdan Zdanowicz]

Gdyby to wyczyścić (np. z takich jakichś rymów przypadkowych i nieładnych), okiełznać troche wyobraźnię (bo w tej chwili - pomimo widocznego głównego wątku "kulinarnego" - pojawiają się różne skojarzenia - np. to dziwne zwierzę w końcówce) - to byłby fajny wierszyk. Bo z poczuciem humoru i ładnymi próbami kreacji.
b

[redis]

Dzięki.Dziwne zwierzę pobieglo w inną stronę.Pozdrówko.