Czas

[Jarek_Rendzio]

Czasie bezlitosny w życiu utracony
Jak bym wiele oddał by móc cofnąć ciebie
Bywasz chwilą szczęścia, rajem przesycony
Częściej jednak klęską przeklinaną w gniewie

W świątynie Chronosa zanosiłem modły
W najwspanialszych chwilach, aby cię zatrzymał
Chwile te zbyt piękne, aby odejść mogły
Modlitw mych wysłuchał, lecz cię nie powstrzymał

Bywasz mistrzem dłuta talent twój przewrotny
Z każdą chwilą życia odciskasz swe piętno
Rzeźbiąc twarze ludzi w sposób bezpowrotny
Zmieniasz w starczy grymas ich młodzieńcze piękno

Tyś nauczycielem czynisz mądrych ludzi
W tobie szkoła życia w niej twe nauczanie
Kiepskim ten jest uczniem którego utrudzi
Z błędów w swoim życiu wniosków wyciąganie

Tyle masz pociechy z ludzkiej naiwności
Dla „zabicia czasu” trwonią cię żałośnie
Sprawę sobie zdadzą z twojej bezczelności
Kiedy ty ich na śmierć skarzesz bezlitośnie

Śmieszność wzbudza twoją prawo na tym świecie
Moc legislacyjnych niedoskonałości
Wnet się przekonacie, kiedy się dowiecie
Że złodzieje czasu wciąż są na wolności