Zgłoś

@andrew  smutno ale klimatycznie

@lena2_ Pięknie ujęłaś samotność – nie jako wroga, lecz cichą towarzyszkę, która przysiadła na brzegu życia. To mądre i bardzo dojrzałe spojrzenie. Twój wiersz ma w sobie coś, co porusza – tę delikatną równowagę między pogodzeniem się z samotnością a niepoddawaniem się jej całkowicie. I ta końcowa zwrotka – samotność nie jako tyran, ale gość na skraju krzesła, gotowy odejść – to pełne nadziei, łagodne zakończenie. Piszesz przepięknie! ps. miło mi, że mój wiersz był inspiracją :)

A tu: jak mi Moderna - pan redom, im kajuta.      

Lepiej nie mówić wszystkiego, nietolerancja- nic miłego. Lepiej nie idealizować, niż potem się rozczarować. Lepiej śledzić hen z daleka. Wielki wóz, Mały wóz, niż radiowóz z bardzo bliska. Lepiej kochać wiele za dużo, niż żałować że zbyt mało. Lepiej za prawdę móc zginąć, niż za luksusy się sprzedać. Lepiej zapobiec niż leczyć, azali z czkawką się męczyć.

@MigrenaFajna historia. A ja byłam tylko nieoficjalnie w podziemiach Zamku na Wawelu, w tej części zamknietej dla turystów. Niestety nie było tam kota, ani Tatara ani żadnego innego stworzenia. Pozdrawiam. :))))