Pusta scena

[Justyna N.]

Stracona pozycja,stracony czas,
los wyciągnęłam z małego pudełka.
Zniewalający zapach strachu.
Pytano czy jestem jeszcze.
Nienegatywnej udzieliłam odpowiedzi
jeszcze...
Traktowana pozytywnie,
negatywnie odbierana - jestem.
Nawet poskromione cienie cicho uciekły.
Ołtarz ofiarny pusty stoi - czeka.
Już bez cienia, bez twarzy leżę
tysiącami oczu nakrapiana.
Nieogarniona przestrzeń bez światła dnia,
tylko nieograniczenie wiele świateł nocy.
Powietrze trędowate unosi się
wśród dogasającego blasku świec.

Oklaski, brawa i zachwyt na pustych twarzach
- jutro znów odegram tę tragedię.

/01.09.2000r./

[Witold_Adam_Rosołowski]

Nie mam pomysłu na komentarz - ale zauważyłem datę pod wierszem - Pani Justyno - jeśli szkoła stanowi tak mocny bodziec w Pani życiu - to nie wiem - może już jestem zastary - znam różne obrazy z tych okolic i nie napawają radościa - nie wiem w jakim wieku jest Pani - ale jedno wiem - szkoła to nie wszystko - chyba, że chodzi o koleżanki i kolegów

pozdrówko W_A_R