Makabryczna ekspresyjka

[Dyapanazy Z.]

Czarną bryłą byk plamą ogromną,
Chełpliwy i pyszny byk, dumny
Z długiego jelita, które czyniło go królem, gdy łeb
podnosił,

By słońce łąk nieść do serca i mózgu.
Ukośny swój róg
Jak igłę
Wetknął w rozplątany szczodrze żołądek,
Rozrzucony po polu koliście, pętlami, skrętami -
W szpulę, w kłębek zielono-niebieski
Wilgotno zielonego długiego jedwabiu, róg się zanurzył
głęboko,

Uderzając szydłem uparcie
W mokrą kupę żywych flaków,
Mordą gorącą nurkując
W mokrej srebrzystej zieleni długich jelit,
Podobnych do główek zielonej jesiennej kapusty,

Ja z okrwawionym mózgiem,
Skrzydła złamawszy białe,
Upadłem ku białym śniegom,
Sadom pąsowym,
Ku wiecznie zielonym rózgom
I górskim bogom.

[Kamil Tymbeusz]

Oj! Bycza sprawa. Dawno nie czytałem niczego podobnego!
Kawał dobrego wierszowanego mięsa. Więcej ...